شش گوشه بهشت صفحه 33

چهره ای نورانی به بهشت وارد می شود. خداوند متعال به چنین زائری بر همه اهل محشر مباهات می کند.

ترک زیارت امام حسین علیه السلام و حسرت قیامت

اینجاست که حسرت ها بر انگیخته می شود.(1) همگان در قنامت تمنا می کنند کاش از این چشمه برکت نوشیده بودند. البتّه شاید بهشتیانی که زائر سیّدالشّهداء نبوده اند هم این افسوس را داشته باشند چرا که امام صادق علیه السلام می فرمایند:

مَن لَم یَاتِ قَبرَ الحُسَینِ علیه السلام وَ هُوَ یَزعَمُ أنَّهُ لَنا شیعَهٌ حَتٌی یَمُوتَ فَلَیسَ هُوَ لَنا بِشیعَهٍ وَ إن کانَ مِن أهلِ الجَنَّهِ فَهُوَ مِن ضِیفانِ أهلِ الجَنَّهِ(2)

هر کس که به [زیارت] قبر حسین علیه السلام نیاند،(3) تا بمیرد-در حالیکهد.

1- در روایتی فرموده اند: خداوند کسی را که از روی شوق به زیارت سیّدالشّهدا رفته در کنار پیامبر اکرم، حضرت صدّیقه و امیرمومنان علیه السلام بر سفره های بهشتی می نشاند در حالیکه سایر مردمان هنوز در موقف «حساب» گرفتارند.(کامل الزّیارات، باب 52 ح 2)
2- کامل الزّیارات باب 78 ح 3
3- توجّه شود که این «نیامدن» در صورتی است که شرایط اضطرار حاکم نباشد. اگر فرد-با ملاحظه همه شرایط- «بتواند» به زیارت آن حضرت مشرف شود، امّا نسبت به آن بی رغبتی نشان دهد و به کربلا «نیاید» شامل این سرزنش می شود. بنابراین، مذمّت این روایت کسانی را شامل نمی شود که استطاعت قدم نهادن در سفر را ندارند. این برداشت را روایت بعدی (روایت مسمع) تأیید می کند. در روایت بعدی خواهیم دید که راوی به علّت هراسی که برجان خود داشته از دشمنان اهل بیت علیه السلام، تقیّه می کرده و به زیارت امام حسین علیه السلام نمی آمده است. او آنقدر به آن حضرت علاقه داشته که یادآوری مصیبت ایشان خوش گواری آب و غذا را از وی گرفته است. امام صادق علیه السلام نیز نه تنها او را به خاطر زیارت نرفتنش سرزنش نمی کنند بلکه به خاطر اشک و آهش بر سیّدالشّهدا علیه السلام به تحسین وترغیبش می پردازند و وعده ثوابهای عظیمی به او می دهند.