شش گوشه بهشت صفحه 57

اهل بیت تو و خوبانی از امّت تو، در سرزمینی که «کربلا» خوانده می شود (و به همین جهت گرفتاری و بلا بر دشمنانت و دشمنان فرزندانت فراوان می شود؛ در روزی که گرفتاری آن پایان نمی یابد و حسرتش از میان نمی رود). آن [سرزمین] پاک ترین و باحرمت ترین بقعه های زمین و از دشت های بهشت است.

نشانه های نور بر پیشانی کربلائیان

پس از این، پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم از قول جبرئیل مطالب دیگری را پیرامون جریان شهادت حضرت سیّدالشّهدا علیه السلام بیان می فرمایند و می گویند. آن گاه ادامه گفتار جبرئیل را این گونه نقل می کنند:

سپس خداوند گروهی از امّت تو را برمی انگیزد که کفّار، آنان را نمی شناسند، [آنان] نه با گفتار نه با رفتار و نه با نیّت در آن خون ها شریک نبوده اند، [اینان] بدنهای آنها (شهدا) را دفن می کنند و در آن دشت، نشانه ای برای قبر سیّد شهیدان به پا می دارند که پرچمی برای اهل حق باشد و سببی برای [رساندن] مؤمنان به رستگاری. هر روز و شب از هر آسمان صد هزار فرشته آن [قبر شریف] را در بر می گیرند و بر او (سیّدالشّهدا) درود می فرستند و خداوند را نزد او تسبیح می کنند و از خداوند برای زائرانش مغفرت می طلبند و نامهای کسانی که به عنوان زائر به [زیارت] او آمده اند می نگارند؛ [زائرانی] از امّت تو [که] برای تقرّب جستن به خدا و تو، به واسطه آن [زیارت]، راهی [آن حرم] شده اند و نام های پدرانشان و خاندان هایشان و شهرهایشان [نیز توسط فرشتگان نگاشته می شود].