شش گوشه بهشت صفحه 60

آنند. هفتصد هزار ملک- از هر آسمانی صد هزار فرشته- تنها یک دسته از فرشتگانی هستند که گرداگرد ضریح منوّر حسینی، حلقه زده اند و بال و پر به تربت طاهرش تبرّک می کنند. اینان مأموریّت دارند که به زوّار آن حضرت بنگرند و مشخّصات دقیق آنها، پدران، خویشان و حتی شهرهایشان را ثبت نمایند.

علاوه بر ثبت اسامی، این ملائک «مِیسَم»- نشان گذاری- از نور دارند که با آن در چهره زائر، نشانه زیارت حضرت اباعبدالله علیه السلام، را حک می نمایند. گذاردن این نور در رخساره زائر مقبول، باعث می شود روز قیامت در میان اهل محشر شاخص باشد. پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم به همراه امیرمؤمنان علیه السلام و دو فرشته مقرّب پروردگار، از روی همین نشانه پیدایش می کنند و نجاتش می بخشند. این گونه هراس و دشواری های محشر، به لطف رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم فرو می نشیند و به برکت اباعبدالله علیه السلام زائر مقبول را به بهشت می رساند.

زائر امام حسین علیه السلام و نجات از دوزخ

اشاره

البته روشن است که امکان دارد چنین رفتاری با همه زوّار صورت نگیرد. برخی زوّار مؤمن ممکن است آنقدر سیه رو و زشت خو باشند که نهایتاً برای تطهیر از گناهان وارد جهنّم شوند.(1) در این هنگام امید است که رحمت واسعه حق- سیّدالشّهدا علیه السلام- به خاطر زیارتی که زائر انجام داده به دادش برسد و او را زودتر از زمانی که لازم استرم