کرامات الحسینیه صفحه 1

مقدمه

1

الحمد لِلّه الّذی سمک السماء و ندب عباده الی الدعا و الصّلوه و السّلام علی من قدمه فی الاصطفاء محمّد خاتم الانبیاء و علی آله الطاهرین مصابیح الدجی سیّما علی حجّه بن الحسن خاتم الاوصیاء روحی و ارواح العالمین له الفداء .

حمد و سپاس و ثنا مخصوص خداوندی است که این همه نعمتهای بی شمار را به ما ارزانی بخشید و دنیا را دار بلا و محلّ ابتلاء قرار داد و شکری بی منتها شایسته پروردگاری است که خوان بلا را مخصوص اولیاء نمود .

و درودی بی حصر و عدد بر پیامبر گرامیش محمّد مصطفی و اهلبیت ابرار و عترت اطهارش خصوصاً یکه تاز میدان جانبازی و شهسوار عرصه یکه تازی ، شهید راه خدا و فانی در طریق رضا تشنه لب کربلا ، کُشته گریه و زاری و شفیع روز سوگواری آنکه اجزای کائنات در مصیبتش متغیر و تمام ماسوی در عزایش متاءسف و متحیّر شدند .

و امّا بعد ، وقتی که شدائد زندگی به ما رو می آورد ، زمانی

که حوادث غیر مترقّبه در مسیر پیشرفت ها خود نمائی می کنند و گاهی که امراض سخت و یا لاعلاج آدمی را به زانو در می آورد و خلاصه گرفتاری های گوناگون جلوه گری می کند بدنبال این مطلب انسان راه چاره ای می جوید تا از این ناملایمات خلاصی یابد .

به این معنی که اگر مریض است از دکتر و دوا استفاده کند ، اگر فقر و فلاکت او را تهدید می کند از مردم متمکن کمک بگیرد و اگر تیرهای حوادث او را آماج خود قرار داده نا امید نشده با وسائلی که خود می داند سنگ را از مسیر ترقی خود بردارد .

ولی سِرّ مطلب این که گاهی شدائد و گرفتاری بنحوه ایستکه وسائل بشری آن را چاره نمی کند و یا اصلاً در مقابل چاره ای نمی بیند ، در چنین موقع انسان چه کند ؟ اینجاست که باید متوجه قدرتی شد که تنها آن قدرت می تواند انسان را از بند گرفتاری و شدائد زندگی برهاند و اکثر مردم که از یاد خدا غافلند در چنین موقعی بیاد خدا می افتند و این خود یکی از راه های خدا شناسی است که سر چشمه آن از درون فطرت انسانی می جوشد چنانکه در ارشاد القلوب دیلمی روایتی است که مردی از امام صادق (ع ) پرسید که مرا راهنمائی کن بسوی خدا و خدا را برایم بشناسان که خدا چیست ؟ زیرا با بعضی ها در بحث متحیر می شوم .