تحریف شناسی عاشورا در پرتو امام شناسی صفحه 36

[183] شیعه و عاشورا ترجمه ی فارسی: ص 56.
[184] دیباچه ای بر رهبری: ص 330.
[185] به نقل: علامه ی مغنیه، شیعه و عاشورا: ترجمه، ص 58-59.
[186] کامل الزیارات: ابن قولویه.

امام از شهادت خود آگاه بود

امام به وظیفه خود که امتناع از بیعت بود، آگاه بود و بیش از همه به قدرت و توان بنی امیه و روحیه یزید پی برده بود. و می دانست که لازمه امتناع از بیعت کشته شدن او است. و انجام وظیفه الهی شهادت وی را در بر دارد. او خود از این راز در موارد مختلف پرده برداشته است:1- در مجلس حاکم مدینه که از وی بیعت برای یزید می خواست، فرمود: «مثل من، با مثل یزید بیعت نمی کند». هنگامی که شبانه از مدینه بیرون می رفت از

جدش رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل فرمود که در خواب به وی فرموده: «ان الله شاء ان یراک قتیلا» [78] . «خدا خواسته (یعنی به عنوان تکلیف) که تو کشته شوی»..2- امام می دانست که دژخیمان اموی به خاطر بیعت نکردنش هر کجا باشد، او را خواهند کشت لذا به «عبدالله بن زبیر» در مکه فرمود: والله اگر من کشته شوم و یک وجب از مسجد الحرام بیرون باشم [ صفحه 92] بهتر است از این که در آنجا کشته شوم و اگر دو وجب از آن دورتر باشم، خوشتر می دارم. «و أیم الله لو کنت فی حجر هامه من هذه الهوام لا ستخرجونی حتی یقضوا بی حاجتهم...» [79] . «به خدا سوگند اگر من در هر پناهگاهی باشم مرا بیرون می آورند تا مقصود خود را انجام دهند».3- وقتی که «عبدالله بن جعفر» و «یحیی بن سعید» برادر استاندار مکه معظمه اصرار در منع امام از رفتن به عراق کردند، جواب داد:«انی رأیت رویا فیها رسول الله صلی الله علیه و آله و امرت فیها بأمر انا ماض له علی کان اولی فقالا: ما تلک الرؤیا؟ قال: ما حدثت بها احدا و ما انا محدث بها احدا حتی القی ربی» [80] .«من رسول خدا را در خواب دیدم و از طرف آن حضرت به کاری مأمور شده ام که آن را انجام می دهم خواه به زیانم باشد، خواه به سودم. گفتند: این خواب چیست؟ فرمود: آن را برای کسی نگفته ام و به کسی هم نخواهم گفت. تا پروردگارم را ملاقات کنم».یکی از اهل تحقیق و معرفت در ذیل همین نقل آورده است: «شما پس

از واقعه کربلا مصیبات جانکاهی که بر امام وارد شد و [ صفحه 93] اسارت اهل و عیال آن حضرت و آن صبر و استقامت و شجاعت و فداکاری که از امام ظاهر شد، غیر از این می فهمید که این خواب راجع به پایان این سفر، و دستور العمل هائی در مورد این امتحان بی نظیر و آزمایش عظیم بوده است؟ به نظر ما حوادثی که بعد روی داد، همه روشنگر این خواب و تعبیر آن بود» [81] .4- در پاسخ «ابن عباس» و «ابن عمر» و «محمد حنفیه» و دیگران نیز فرمود: «رأیت رسول الله صلی الله علیه و آله فی المنام و أمرنی بأمر فانا فاعل ما أمر» [82] . «رسول خدا را در خواب دیدم مرا به کاری امر کرد که ان را انجام خواهم داد».5- و در پاسخ یکی از شخصیتهای عرب که در بین راه عراق اصرار داشت که آن حضرت از رفتن به کوفه منصرف شود و گرنه قطعا کشته خواهد شد، فرمود: این رأی بر من پوشیده نیست ولی اینان از من دست بردار نیستند و هر جا بروم و هر جا باشم مرا خواهند کشت [83] .6- در بطن عقبه مردی حضور امام شرفیاب شد و آن حضرت را سوگند داد تا برگردد، و گفت: «فوالله ما تقدم الا علی الاسنه و حد السیوف...» «به خدا سوگند به چیزی جز نوک نیزه ها و دم شمشیرها رو [ صفحه 94] نیاورده ای». امام در پاسخ او فرمود: «انه لا یخفی علی ما ذکرت ء و لکن الله عز و جل لا یغلب علی أمره» «آنچه گفتی بر من پوشیده نیست یعنی می دانم

بر نوک نیزه و دم شمشیر وارد می شوم ولی خداوند در اراده خود مغلوب کسی یا چیزی نمی شود» [84] .بر حسب روایت «ابن صباغ»، امام فرمود: «لا یخفی علی شی ء مما ذکرت و لکنی صابر و محتسب الی أن یقضی الله امرا کان مفعولا» [85] اشاره به این که این امر امر خداست و ناچار با کشته شدن من تحقق خواهد یافت.«شیخ مفید» و «طبرسی» و «ابن کثیر» نقل کرده اند که در بطن عقبه فرمود: به خدا قسم مرا رها نمی کنند تا خونم را بریزند وقتی که مرا کشتند خدا بر آنها کسی را مسلط می کند که آنان را در میان ملتها ذلیل و رسوا کند [86] .7- «شیخ مفید» روایت کرده است که «عمر سعد» به امام گفت: یا ابا عبدالله در نزد ما سفیهانی هستند که گمان می کنند من ترا خواهم کشت؟ فرمود: آنان سفیه نیستند، بلکه خردمندانند آگاه باش که تو از [ صفحه 95] گندم عراق بعد از من نمی خوری مگر کمی [87] .8- «ابن کثیر» و «ذهبی» روایت کرده اند که: «عمره» دختر «عبدالرحمان» نامه ای به امام نوشت و به او از این که به سوی قتلگاهش می رود، خبر داد و در آن نامه نوشت گواهی می دهم که عایشه برای من روایت کرد که شنیده ام از رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: حسین در زمین بابل کشته می شود. امام فرمود: پس چاره ای جز رفتن به قتلگاهم ندارم [88] .9- و نیز «ذهبی» از «یزید الرشک» از کسی که شخصا با امام سخن گفته روایت کرده است که خیمه هائی را در بیابان سرپا دیدم به آنجا رفتم امام حسین علیه السلام