فرهنگ عاشورا صفحه 104

بازگشت در سال 1290 قمری تکیه دولت را بنا نهاد.از آن پس تکیه های دیگری هم بنا شد.«تکیه دولت...محوّطۀ وسیع دو طبقه ای بود که طبقۀ بالای آن،غرفه غرفه ساخته شده و هر یک از غرفه ها به شاه و بانوان حرم و درباریان اختصاص داشت.در صحن تکیه،جایگاه بزرگی برای تعزیه خوانها بود و در وسط آن،تختی از گچ و آجر ساخته بودند که تعزیه خوانها بر بالای آن قرار گرفته نقش خود را ایفا می کردند». (1)«ناصر الدین شاه به تشکیل مجالس تعزیه بسیار تمایل نشان می داد.به همین نظر دستور ساختن تکیۀ دولتی را در مجاورت اندرون شاهی داد.تکیه با وسعت نسبتا زیاد چند طبقه،بصورت آمفی تآتر با تخت بزرگی در وسط و روپوش آهنی ساخته شد که در مواقع تعزیه،روی روپوش آهنی را چادر می کشیدند.این تکیه،پشت بانک ملّی کنونی بازار،رو به روی سبزه میدان...واقع بود.در سال 1327 شمسی خراب شد. (2)

-تعزیه،تکیه، طشت گذاری

تلاوت قرآن

سر بریدۀ امام حسین«علیه السلام»بر سر نیزه،در کوفه و در ایّامی که اهل بیت«علیه السلام»را به عنوان اسیر،وارد این شهر کرده بودند،آیۀ اصحاب کهف را تلاوت می کرد:«ام حسبتم انّ اصحاب الکهف و الرّقیم کانوا من آیاتنا عجبا» (3)

سر بی تن که شنیده است به لب سورۀ کهف یا که دیده است به مشکات تنور آیۀ نور

-دیر راهب،سر امام حسین«علیه السلام»

تلّ زینبیّه

تل،به معنای تپه،تودۀ خاک و ریگ است،پشتۀ بر آمده از زمین.سرزمین کربلا، ناهموار و دارای تل و تپّه بود.در حادثۀ کربلا،تلّ و تپه ای مشرف بر شهادتگاه شهدای کربلا بود و حضرت زینب«علیه السلام»بالای آن می آمد تا وضع برادرش امام حسین«علیه السلام»را در میدان نبرد،بررسی کند و جویای حال او شود.در حال حاضر،بنایی به همین نام در سمت غرب صحن سید الشهدا طرف درب«زینبیّه»وجود دارد.تجدید بنای تل زینبیّه در این

1- 1) -از صبا تا نیما، آرین پور،ج 1،ص 323(پاورقی).
2- 2) -موسیقی مذهبی ایران،ص 35 و 44.
3- 3) -مناقب،ابن شهر آشوب،ج 4،ص 61.