فرهنگ عاشورا صفحه 105

اواخر،در سال 1398 قمری بوده است. (1)

تنعیم

نام محلّی است در دو فرسخی مکّه و یکی از میقاتهایی است که حجّاج از آنجا برای عمره محرم می شوند.در آنجا مسجدها و آبهایی بوده است.چون سمت راست آن کوهی به نام«ناعم»بوده،آن محلّ به«تنعیم»معروف شده است.سید الشهدا«علیه السلام»در مسیر خویش به کوفه،وقتی به تنعیم رسید،با کاروانی که از یمن می آمد برخورد کرد که وسایلی برای یزید می بردند.امام،اموال آن کاروان را گرفت. (2)چه بسا هدف از این مصادره،ضربۀ اقتصادی به دشمن بوده است.سید الشهدا افراد کاروان را پس از پرداخت کرایه تا آن محلّ،آزاد گذاشت که همراه او به کربلا آیند،یا هر جا که می خواهند بروند.عدّه ای به او پیوستند. (3)

-تاکتیکهای نظامی-تبلیغی

تنور خولی-خولی

توّابین

توبه کنندگان ،لقب گروهی از شیعیان کوفه که به خونخواهی شهدای کربلا قیام کردند.

پس از حادثۀ کربلا،شیعیان کوفه بخاطر یاری نکردن امام حسین«علیه السلام»پشیمان شدند و توبه کردند و زدودن ننگ کوتاهی در نصرت امام را در قیام و انتقام از قاتلان سید الشهدا دیدند.

سلیمان بن صرد خزاعی را که از چهره های بارز شیعه بود به ریاست برگزیده،در خانۀ او گرد آمدند و هم پیمان شدند تا دست به قیام علیه امویان بزنند.آغاز تصمیمشان در سال 61 هجری بود،لیکن زمان نهضت را در سال 65 هجری قرار دادند.در این مدّت،با جذب افراد به گروه خویش و تهیّۀ سلاح و فراهم کردن امکانات نهضت،پس از مدّتی سازماندهی مخفیانه،سرانجام با جمعیتی 4000 نفری قیام کردند و با شعار«یا لثارات الحسین»،عازم نخیله شدند تا از آنجا به سوی شام حرکت کنند.شروع قیام آنان را در عصر مروان بن حکم،روز چهارشنبه بیست و دوّم ربیع الثانی گفته اند. (4)

1- 1) -تراث کربلا،سلمان هادی طعمه،ص 129.
2- 2) -الحسین فی طریقه الی الشهاده،ص 26،تاریخ طبری،ج 4،ص 289.
3- 3) -کامل،ابن اثیر،ج 2،ص 547.
4- 4) -انصار الحسین،شمس الدین،ص 205.