فرهنگ عاشورا صفحه 130

محدودیّتهایی که سر راه زیارت حرم آن امام،در طول تاریخ بوده است،دلها در اشتیاق آن تپیده است.در سالهای دفاع مقدس در ایران نیز،یکی از سرمایه های الهامبخش رزمندگان در جهاد با متجاوزان،رسیدن به کربلا و آزاد ساختن حرم امام حسین«علیه السلام»از سلطۀ بعثیها بوده است.

-کربلا،زیارت،حایر،قبر امام حسین،ضریح،تخریب قبر امام حسین«علیه السلام»غاضریّه

حرمله

حرمله بن کاهل اسدی کوفی،آنکه کودک شیر خوار امام حسین«علیه السلام»را(به نام علی اصغر،یا عبد اللّه رضیع)در آغوش امام یا روی دست وی با تیر به شهادت رساند. (1)

سالها پس از حادثۀ عاشورا،منهال در سفر حج،دیداری با امام سجاد«علیه السلام»داشت.حضرت پرسید:حال حرمله چگونه است؟گفت:در کوفه است و زنده است.امام او را نفرین کرد که:«اللّهمّ اذقه حرّ الحدید،اللّهمّ اذقه حرّ النّار»(خدایا،سوزش و گرمای آهن و آتش را به او بچشان).چون به کوفه برگشت،در دیدار با«مختار»که خروج کرده بود،ناگهان دید که حرمله را آوردند و به دستور مختار،دست و پایش را بریدند و سپس در آتش افکندند.

منهال،ماجرای دیدار خود با امام سجّاد و دعای امام را نسبت به حرمله بیان کرد.مختار،از اینکه خواسته و دعای حضرت به دست او تحقّق یافته،بسیار خوش حال شد. (2)

حروراء

محلّ درگیری مختار،پس از قیام برای خونخواهی حسین«علیه السلام»،با سپاه مصعب بن زبیر، که از بصره آمده بودند.در این نبرد،کشتار فراوانی شد.در یکی از روزهای این درگیری، مختار به شهادت رسید.در این درگیری،هزاران نفر از یاران مختار کشته شدند. (3)حروراء، نزدیک کوفه و محلّی بود که خوارج نهروان نیز آنجا فرود آمدند و اوّلین مخالفت خویش را با امیر المؤمنین«علیه السلام»انجام دادند. (4)

-خروج مختار

1- 1) -بحار الأنوار،ج 45،ص 46.
2- 2) -سفینه البحار،ج 1،ص 246،اثبات الهداه،ج 5،ص 229.
3- 3) -مروج الذهب،ج 3،ص 99.
4- 4) -قمقام زخّار،فرهاد میرزا،ص 126.