فرهنگ عاشورا صفحه 131

حرّه-واقعۀ حرّه

حسین بن علی«علیه السلام»

امام سوّم شیعیان،شهید کربلا و خون خدا،که نهضت عاشورا بر محور فداکاری و جانفشانی آن حضرت شکل گرفت و تاریخ بشری را سرشار از حماسه و ایثار کرد و درس آزادگی و عزّت به انسان داد و با خون خویش که در کربلا ریخت،درخت اسلام آبیاری شد و امّت مسلمان بیدار گشت.

در معرّفی آن امام،باید کتابی قطور نوشت؛لیکن در اینجا فشرده ای از زندگی آن حضرت را می خوانید:امام حسین«علیه السلام»در سوّم شعبان سال چهارم هجری در مدینه به دنیا آمد.رسول خدا«علیه السلام»نام این فرزند زهرا«علیه السلام»را«حسین»نهاد.وی مورد علاقۀ شدید پیامبر خدا«علیه السلام»بود و آن حضرت دربارۀ او فرمود:«حسین منّی و انا من حسین...»و در آغوش پیامبر بزرگ شد.هنگام رحلت رسول خدا، شش ساله بود.در دوران پدرش علی بن ابی طالب«علیه السلام»نیز از موقعیّت والایی برخوردار بود،علم،بخشش،بزرگواری،فصاحت، شجاعت،تواضع،دستگیری از بینوایان،عفو و حلم و...از صفات برجستۀ این حجّت الهی بود.در دوران خلافت پدرش،در کنار آن حضرت بود و در سه جنگ«جمل»، «صفّین»و«نهروان»شرکت داشت.

پس از شهادت پدرش که امامت به حسن بن علی«علیه السلام»رسید،همچون سربازی مطیع رهبر و مولای خویش و همراه برادر بود.پس از انعقاد پیمان صلح،با برادرش و بقیّۀ اهل بیت«علیه السلام»به مدینه آمدند.با شهادت امام مجتبی«علیه السلام»در سال 49 یا 50 هجری،بار امامت به دوش سید الشهدا قرار گرفت.در آن دوران دهساله که معاویه بر حکومت مسلّط بود، امام حسین«علیه السلام»همواره یکی از معترضین سرسخت نسبت به سیاستهای معاویه و دستگیریها و قتلهای او بود و نامه های متعدّدی در انتقاد از رویّۀ معاویه در کشتن حجر بن عدی و یارانش و عمرو بن حمق خزاعی که از وفاداران به علی«علیه السلام»بودند و اعمال ناپسند دیگر او نوشت.در عین حال،حسین بن علی«علیه السلام»یکی از محورهای وحدت شیعه و از چهره های برجسته و شاخصی بود که مورد توجّه قرار داشت و همواره سلطۀ اموی از نفوذ شخصیّت او بیم داشت.با مرگ معاویه در سال 60 هجری،یزید به والی مدینه نوشت که از امام حسین«علیه السلام»به نفع او بیعت بگیرد.امّا سید الشهدا که فساد یزید و بی لیاقتی او را می دانست،از بیعت امتناع کرد و برای نجات اسلام از بلیّۀ سلطۀ یزید که به زوال و محو