فرهنگ عاشورا صفحه 134

احیاگری دین پیامبر در سایۀ قیام عاشوراست،یعنی پیدایش اسلام،محمّدی است و بقای آن،حسینی!

گر جز به کشتنم نشود دین حق بلند ای تیغها،بیایید بر فرق من فرود

این نکته در شعری که از زبان حسین بن علی«علیه السلام»سروده شده است(و حدیث و شعر امام نیست)اینگونه مطرح شده است:

ان کان دین محمّد لم یستقم الاّ بقتلی یا سیوف خذینی (1)

اگر دین محمد«صلی الله علیه و آله»جز با کشته شدن من استوار نمی شود،پس ای شمشیرها مرا دریابید!به تعبیر امام خمینی«ره»:«با زنده نگه داشتن او اسلام زنده می شود.«انا من حسین»،که روایت شده است که پیغمبر فرموده است،این معنایش،معنا این است که حسین مال من است،و من هم از او زنده می شوم.» (2)

حسین،وارث آدم

نام کتابی از دکتر علی شریعتی دربارۀ سید الشهدا«علیه السلام»،که به تحلیل دو جریان هابیلی و قابیلی در تاریخ انسان پرداخته و حسین«علیه السلام»را مظهر مظلومیّت جناح هابیل معرفی کرده است.این نام،از فقره ای از زیارت وارث و زیارتنامه های دیگر بر گرفته شده است که می فرماید:«السّلام علیک یا وارث آدم صفوه اللّه»و وراثت عاشورا از را جبهۀ تاریخی مبارزۀ حق با باطل می رساند.

-وارث،زیارت وارث.

حسینی

منسوب به حسین«علیه السلام»،هر چه که نوعی انتساب،ارتباط و شباهت با حسین«علیه السلام»داشته باشد.این پیوند و نسبت،هم نسبی و نژادی می تواند باشد،مثل آنان که از نسل و فرزندان اویند و«سادات حسینی»محسوب می شوند،هم کسانی که در فکر،ایده و مرام همچون حسین«علیه السلام»اند.با این حساب،حسینیان همۀ کسانی می شوند که رهرو راه خونین عاشورا و انقلاب اویند،همچنان که عاشورائیان و کربلائیان نیز پیروان مکتب خون و حماسۀ سید الشهدا«علیه السلام»محسوب می شوند.هر چیز دیگری هم که ویژگیهای خصلتی و روحی و