فرهنگ عاشورا صفحه 137

مختار ثقفی در سال 66 در نهضت خروج مختار،در نزدیکیهای موصل نوشته اند. (1)

حکومت ری

عمر سعد،به هوس رسیدن به استانداری«ری»،حسین بن علی را کشت.قرار بود به ملک ری گماشته شود که حادثۀ کربلا پیش آمد.ابن زیاد،قبل از عزیمتش به حوزۀ استانداری،او را مأمور سرکوب سید الشهدا«علیه السلام»نمود.ابتدا می خواست قبول نکند.ولی دید اگر نپذیرد حکومت ری را از دست خواهد داد.بالأخره نتوانست بر جاذبۀ دنیا و ریاست غلبه کند.دربارۀ علاقه اش به ولایت«ری»،هر چند به کشتن حسین بن علی«علیه السلام» بیانجامد،چنین خواند:

أ أترک ملک الرّی و الرّیّ منیتی او اصبح مأثوما بقتل حسین

و فی قتله النّار الّتی لیس دونها حجاب و لکن لی فی الرّی قرّه عین (2)

و اینگونه حبّ دنیا چشم او را کور کرد.طبق برخی نقلها امام حسین«علیه السلام»پس از آنکه دلباختگی عمر سعد را به حکومت ری دید(روز عاشورا در یک گفتگو)به او فرمود:

امیدوارم از گندم ری،جز اندکی نخوری!عمر سعد از روی تمسخر گفت:اگر از گندمش نخورم،جو آن هم برایم کافی است.(در برخی منابع«گندم عراق»آمده است) (3)

-عمر سعد،گندم عراق

حکیم بن طفیل

از نیروهای عمر سعد در کربلا،که در کمین ابا الفضل«علیه السلام»بود.و با شمشیر،دست چپ عباس را از کار انداخت.قبلا دست راست آن حضرت با ضربۀ«زید بن ورقاء»قطع شده بود.

حلاس بن عمر راسبی

از شهدای کربلاست که در حملۀ اول در روز عاشورا به شرف شهادت نایل شد.

گفته اند در زمان علی«علیه السلام»در کوفه رئیس شهربانی این شهر بود.سپس او و برادرش نعمان، همراه عمر سعد بودند.امّا سرانجام متحوّل شده و به اردوگاه امام حسین«علیه السلام»پیوستند. (4)در

1- 1) -مروج الذهب،ج 3،ص 97.
2- 2) -الخصائص الحسینیّه،شیخ جعفر شوشتری،ص 71.
3- 3) -مقتل الحسین،مقرّم،ص 248.
4- 4) -انصار الحسین،ص 70.