فرهنگ عاشورا صفحه 153

خون خدا-ثار الله

خونخواهی حسین«علیه السلام»-ثار

خون گریستن

به جای اشک،خون گریستن،تعبیری است که در«زیارت ناحیۀ مقدّسه»از زبان حضرت حجّت«علیه السلام»نقل شده که می فرماید:اگر روزگار مرا به تأخیر انداخت و نتوانستم یاریت کنم،صبح و شب بر تو خون می گریم و می نالم و به جای اشک،خون می گریم:

«...لأبکینّ علیک بدل الدّموع دما». (1)از نشانه های غیر طبیعی و خارق العاده ای که پس از شهادت امام حسین«علیه السلام»در کائنات دیده شد،غیر از سرخی شفق و وجود خون تازه زیر سنگها در منطقۀ شام و فلسطین و...یکی هم بارش خون از آسمان بود.سرخی آسمان را هنگام طلوع و غروب نیز از آن نشانه ها دانسته اند.روایت امام صادق«علیه السلام»چنین است:

«بکت السّماء علی الحسین اربعین یوما بالدّم».از امّ سلیم نیز نقل شده است:«لمّا قتل الحسین«علیه السلام»مطرت السّماء مطرا کالدّم،احمرّت منه البیوت و الحیطان». (2)

-زیارت ناحیۀ مقدّسه،خون تازه،شفق سرخ

خیزران

چوب و ترکه ای که یزید،با آن بر سر بریدۀ امام حسین«علیه السلام»اشاره می کرد و بر لب و دندان می زد.ابو برزه اعتراض کرد که:ای فاسق!چوبت را از لبهای حسین«علیه السلام»بردار،به خدا من لبهای پیامبر را دیدم که جای این چوب را می بوسید. (3)در زیارتنامۀ آن حضرت نیز آمده است:«السلام علی الثّغر المقروع بالقضیب».

خیمه گاه

محلّی که امام حسین«علیه السلام»پس از رسیدن به سرزمین کربلا در آن سرزمین فرود آمد و خیمه زد.منطقه از آب فاصله داشت و با یک سلسله تپه ها که از شمال شرقی تا جنوب و غرب کشیده می شد محاصره شده بود.مجموعۀ این منطقه،یک نیم دایره تشکیل می داد و اهل بیت در همین محل استقرار یافته بودند.از میدان درگیری و نیروهای دشمن فاصله داشت.در جایی بود که تیرهای اردوی دشمن به آنجا نرسد.ولی سپاه انبوه کوفه،محل را

1- 1) -سوگنامۀ آل محمّد،ص 154.
2- 2) -مناقب،ابن شهر آشوب،ج 4،ص 54.
3- 3) -همان،ص 114.