فرهنگ عاشورا صفحه 163

نوشت و خبر آمدنش را در آن نگاشت و توسّط قیس بن مسهر صیداوی فرستاد.

-منزل

ذاکر

یادآورنده،کسی که از مصایب اهل بیت می گوید و مردم را می گریاند،چه مدّاح باشد و چه واعظ و منبری.«ذاکر اهل بیت»،عنوانی افتخارآمیز است برای آنان که با مدّاحی و مرثیه خوانی،نام و یاد و فضایل و مظلومیّتهای خاندان پیامبر را زنده نگه می دارند و نقشۀ دشمنان را در به فراموشی سپردن ظلمهای خود به دودمان رسالت،خنثی می سازند.

ذکر و یاد ائمّه و شهدای کربلا،مورد تشویق امامان بود و خودشان همواره از ذاکران و احیاگران حادثۀ کربلا و مظلومیّت اهل بیت بودند و بر آن می گریستند.امام صادق«علیه السلام» فرمود:«من ذکرنا عنده ففاضت عیناه حرّم الله وجهه علی النّار». (1)هر کس که نزد او یاد شویم و چشمانش اشک آلود شود،خداوند چهره اش را بر آتش حرام می کند.

-مدّاحی،عزاداری،منصب نوکری،روضه

ذکر مصیبت

سنّتی در جهت احیای یاد و نام ائمّه و مطرح نگه داشتن حادثۀ عاشورا.در این برنامه، چه بصورت مقطع پایانی سخنرانی و موعظه و چه بصورت مستقل،حوادث کربلا و کیفیّت شهادت امام حسین«علیه السلام»و یاران او و نیز امامان دیگر بصورتی سوزناک نقل می شود که سبب تحریک عواطف و گریستن بر سید الشهدا می گردد.نقل حوادث بر اساس مقتلها انجام می گیرد و شایسته است که از منابع معتبر و شعرهای خوب استفاده می شود تا موجب وهن به مقام معصومین و خاندان عصمت نگردد.

امام سجاد«علیه السلام»که بیست سال به یاد عاشورا می گریست،می فرمود یاد شهادت فرزندان فاطمه چشمانم را پراشک می کند:«انّی لم اذکر مصرع بنی فاطمه الاّ خنقتنی لذلک عبره» (2)با این حساب،یاد حادثه و یادآوری آن مظلومیّتها خودش کافی است تا مستمعان را بگریاند و نیازی به آمیختن دروغ یا نقل حرفهای بی اساس در ذکر مصیبت و مرثیه خوانی نیست.

ذکر مصیبت،سبب تعمیق نهضت حسینی و پیوند عاطفی و قلبی شیعه با