فرهنگ عاشورا صفحه 168

امیری حسین و نعم الأمیر سرور فؤاد البشیر النذیر...

علی اکبر«علیه السلام»می خواند:

انا علیّ بن الحسین بن علی نحن و بیت الله اولی بالنّبی

تالله لا یحکم فینا ابن الدّعی اضرب بالسیف احامی عن ابی

ضرب غلام هاشمیّ عربیّ

یا خود ابا عبد الله الحسین«علیه السلام»رجزهای متعدّدی دارد،از جمله:

القتل اولی من رکوب العار و العار اولی من دخول النّار

یا این رجز که:

انا الحسین بن علیّ آلیت ان لا انثنی

احمی عیالات ابی امضی علی دین النّبی

که همه و همه،سرشار از روحیّۀ بالا و انگیزه های والا و دلیری و ثبات و پایداری شجاعانه است. (1)

رقیّه

دختر سه چهار سالۀ ابا عبد الله الحسین«علیه السلام»که در سفر کربلا همراه اسرای اهل بیت بوده و در شام،شبی پدر را به خواب دید و پس از بیدار شدن بسیار گریست و بی تابی کرد و پدر را خواست.خبر به یزید رسید.به دستور او سر مطهّر امام حسین«علیه السلام»را نزد او بردند و او از این منظره بیشتر ناراحت و رنجور شد و همان روزها در خرابۀ شام(که محل اقامت موقت اهل بیت بود)جان داد. (2)البته دربارۀ این دختر و شهادتش،میان مورخین نظر واحدی وجود ندارد.

خردسالی این دختر و عواطفی که نام و یادش و کیفیّت جان باختنش و مدفن او بر می انگیزد شگفت است و شیعیان به او علاقۀ خاصّی دارند.محلّ دفن او کنار یک بازارچۀ قدیمی و با فاصله از مسجد اموی در دمشق قرار دارد و چندین بار تعمیر شده است.آخرین تعمیر و توسعه در سال 1364 شمسی از سوی ایران آغاز شد و پس از چند