فرهنگ عاشورا صفحه 207

تاریکی استفاده کرده متفرق شوند،یاران برخاستند و هر یک سخنانی گفتند.از جمله سعید بن عبد الله ایستاد و گفت:نه به خدا قسم،تو را وانمی گذاریم تا خداوند بداند که ما در نبود رسول خدا«علیه السلام»حق او و ذریّه اش را مراعات کردیم.به خدا سوگند،اگر بدانم که کشته می شوم،سپس زنده می شوم،آنگاه سوزانده می شوم و هفتاد بار با من چنین می کنند، بازهم از تو جدا نمی شوم تا در راه تو فدا شوم.چگونه چنین کنم،با آنکه بیش از یک بار کشته شدن نیست و پس از آن کرامت ابدی و بی پایان است. (1)این نشان دهندۀ عمق ایمان و اخلاص او در راه یاری حق و عترت است.او و همراهش هانی بن هانی،آخرین سفیرانی بودند که امام حسین«علیه السلام»نامه ای خطاب به مردم کوفه نوشت و به دست آنان سپرد.در آخر همین نامه،جملۀ معروف امام دربارۀ«وظیفۀ پیشوا»آمده است که:

«...فلعمری ما الإمام الاّ العامل بالکتاب...». (2)

نیز یکی از فرستادگانی بود که نامه های کوفیان را خدمت امام حسین«علیه السلام»آورده بود.

وی از انقلابیون پرشور کوفه به حساب می آمد.در نهضت مسلم بن عقیل هم فعّال بود و نامۀ مسلم را به مکّه رساند و از مکّه همراه امام به کوفه آمد تا در روز حماسۀ بزرگ عاشورا،جان را فدای رهبرش سازد.هنگام ظهر عاشورا در مقابل امام حسین«علیه السلام»ایستاد تا آن حضرت نمازش را بخواند.او آن قدر تیر خورد که بر زمین افتاد و جان باخت.در پیکر او غیر از زخم شمشیرها و نیزه ها،سیزده تیر یافتند. (3)نامش در زیارت ناحیۀ مقدسه، همراه با جملاتی که شب عاشورا در برابر امام حسین«علیه السلام»گفت و ثنا و دعایی که حضرت حجّت در این زیارت برای او دارد،آمده است. (4)

-ابو ثمامۀ صائدی

سفره

اطعام و احسانی که در خانه ها و تکیه ها،به یاد شهدای کربلا یا خانوادۀ امام حسین«علیه السلام» به افراد می دهند و اغلب در پی نذر و نیاز،سفره می گسترند.به تناسب کسی که به نام او سفره پهن می کنند،نام خاصّی به آن می دهند،مثل سفرۀ ابا الفضل،سفرۀ امام زین العابدین،

1- 1) -اعیان الشیعه،ج 7،ص 241.
2- 2) -مقتل الحسین،مقرّم،ص 165.
3- 3) -بحار الانوار،ج 45،ص 21.
4- 4) -همان،ص 70.