فرهنگ عاشورا صفحه 213

سنان بن انس

از جنایتکاران جنگی در کربلا،که در سپاه عمر سعد بود و آخرین لحظه،او نیزه ای بر امام حسین«علیه السلام»زد و آن حضرت از اسب بر زمین افتاد.به نقل بیشتر مورّخان،او سر مقدّس امام حسین«علیه السلام»را از پیکر جدا کرد و بر نیزه افراشت(برخی هم شمر یا خولی را گفته اند). (1)بعدها نیز بخاطر همین جنایت،از ابن زیاد جایزه می طلبید.

سنج

نام یکی از ابزاری که بصورت یک جفت صفحۀ گرد مسین یا برنجی یا رویین،با دستگیره یی در قسمت بیرونی است و در دسته های عزاداری و زنجیر زنی به هم می زنند و با صدا و آهنگ شور آفرین آن،به نوحه خوانی می پردازند.«صنج»هم گفته شده است.

سنگابخانه

محلّی که یک یا چند ظرف بزرگ سنگی برای نوشیدن آب سرد،در ایّام عزاداری سید الشهدا«علیه السلام»در آن نهاده می شد و سقّاها،آمادۀ آب دادن به عزاداران و هیئتهای سینه زنی بودند.معمولا در محوّطه ای بود که روی آن چادر می زدند و اطرافش را با پارچۀ سیاه و کتیبه های مخصوص و عکس و شمایل می پوشاندند و در آنجا نگهبان و شب خواب می گذاشتند.سنگاب،ظرف سنگی بزرگی بود که مقدار زیادی آب می گرفت و از یک پاره سنگ تراشیده می شد و در مسجدها و تکایا برای آشامیدن یا وضو گرفتن می گذاشتند.

دهخدا می نویسد:«ظرف بزرگ از سنگ تراشیده که یک کر و بیشتر آب گیرد و در مساجد و امامزاده ها نهند.» (2)

-سقّایی

سنگباران

از شیوه های سپاه کوفه در مقابله با حماسه آفرینیهای یاران شجاع امام،استفاده از سنگباران بود.وقتی در نبرد تن به تن،سپاه کوفه پیاپی تلفات می داد،چندین نوبت عمر سعد و فرماندهان دیگر،سربازان خود را از رویارویی انفرادی منع کردند و دستور دادند که سنگباران کنند و این را تنها راه مقابله با دلاوران عاشورایی می دانستند:«و الله لو لم