فرهنگ عاشورا صفحه 238

خویش را با گروهی به طلب او فرستاد.شمر غلام مختار را کشت و به«کلتانیه»از قرای خوزستان رفت.جمعی از سپاهیان مختار به سرکردگی«ابو عمره»به جنگ او رفتند.شمر در این نبرد کشته شد و تن او را پیش سگان انداختند. (1)به نقلی دیگر،پس از خروج مختار، دستگیر و کشته شد. (2)

نشستن او روی سینۀ امام حسین«علیه السلام»برای بریدن سر مطهّر،حمله به خیام اهل بیت، امان نامه آوردن برای عباس تا او را از امام جدا کند،از جنایات دیگر اوست.مردی آبله رو و بد سیرت و زشت صورت بود و زنازاده به حساب می آمد.نامش در زیارت عاشورا، همراه با لعنت آمده است«و لعن الله شمرا».امام حسین«علیه السلام»،سخن پرشور«ان لم یکن لکم دین...»را هنگام هجوم شمر به سراپرده امامت و خیمه های اهل بیت فرمود. (3)در آخرین لحظات حیات امام حسین«علیه السلام»هم که آن حضرت بر زمین افتاده بود،باز عدّه ای را تحریک کرد که بر آن حضرت حمله آوردند. (4)

-سران سپاه کوفه

شوذب،مولی شاکر

از شهدای کربلاست.وی،«غلام شاکر بن عبد الله همدانی»بود و از شیعیان برجسته و از بزرگترین انقلابیّون حماسی و مخلص به شمار آمد که در کربلا،در کهنسالی به شهادت رسید. (5)شوذب،از حفّاظ حدیث بود و از امیر المؤمنین«علیه السلام»حدیث شنیده و نقل می کرد.

مجلسی داشت که شیعیان به حضورش می آمدند تا از او حدیث بشنوند.وی همراه عابس،نامۀ مسلم بن عقیل را از کوفه به مکّه خدمت امام حسین«علیه السلام»رساند.از مکه همراه امام شد و به کربلا آمد.شهادت او بعد از ظهر عاشورا و پس از شهادت حنظله بن اسعد شبامی بود. (6)

-عابس بن ابی شبیب،اصحاب امام حسین«علیه السلام»

1- 1) -فرهنگ فارسی،معین.بخش اعلام،معارف و معاریف،ج 3،ص 1344.
2- 2) -سفینه البحار،ج 1،ص 714.
3- 3) -مقاتل الطالبیّین،ص 79.
4- 4) -ارشاد،ص 242.
5- 5) -انصار الحسین،ص 79.
6- 6) -عنصر شجاعت،ج 1،ص 130.