فرهنگ عاشورا صفحه 251

ط.ظ

ط

طبل

از ابزار تحریک روحیّۀ رزمی در میدانهای جنگ در سابق.در کربلا هم طبل جنگ نواخته می شد.در تعزیه های عاشورا،با نواختن طبل،همه از برگزاری تعزیه خبر می شدند و گرد می آمدند.شیپور و طبل،برای گردآوری تماشاگر بوده است.دهل نیز می گویند.

-تعزیه،میدان

طرمّاح

یکی از کسانی که در طول راه کربلا به سید الشهدا«علیه السلام»پیوست و همراه او شد.امام حسین«علیه السلام»کسی را می خواست که به راه آشنا باشد،تا از بیراهه به سوی کوفه رود.

طرمّاح بن عدیّ اعلام کرد که من راه را می شناسم و جلو افتاد و به سوی کربلا روان شدند.

وقتی جلو افتاد،اشعاری را هم می خواند که با این مطلع،آغاز می شود:

یا ناقتی لا تذعری من زجر و امضی بنا قبل طلوع الفجر (1)

و مضمون اشعار،در ستایش از دودمان رسول خدا«صلی الله علیه و آله»و سید الشهداست.در میانۀ راه،اجازه طلبید که به قبیلۀ خود سر زده و به خانواده رسیدگی کند و برگردد.رفت و پس از چند روز،وقتی دوباره برگشت،به«عذیب الهجانات»که رسید،خبر شهادت امام را شنید.اندوهگین شد و گریست،از این که توفیق شهادت در رکاب امام،نصیب او نشد. (2)

ولی...آنکه امام را رها کند و سراغ زن و قبیلۀ خویش رود،این محرومیّت سزای اوست، هر چند پسر عدیّ بن حاتم باشد!