فرهنگ عاشورا صفحه 255

ع

عابس بن ابی شبیب شاکری

-1

از شهدای کربلاست.عابس،از رجال برجستۀ شیعه و مردی دلیر،سخنور،کوشا و تلاشگر، شب زنده دار،از طایفۀ بنی شاکر بود.این طایفه از شیعیان مخلص و فداکار در راه ولایت امیر المؤمنین بودند و از شجاعان عرب به شمار می آمدند.به آنان«فتیان العرب» می گفتند.از کسانی بود که وقتی مسلم بن عقیل،نامۀ امام حسین«علیه السلام»را برای اهل کوفه خواند، بپا خاست و اعلام هواداری و حمایت کرد و پس از بیعت کوفیان با مسلم بن عقیل،بعنوان پیک،نامه ای از سوی آنان به امام حسین«علیه السلام»در مکّه رساند. (2)دلاوریهای او در کربلا مشهور است.وی همراه هم پیمان خود«شوذب»،در حماسۀ عاشورا به نبرد پرداخت و شهید شد. (3)رشادتهای او چنان بود که سپاه کوفه از نبرد تن به تن با وی ناتوان بودند.به دستور عمر سعد،از اطراف او را سنگباران کردند.او هم زره از تن بیرون آورد و کلاه خود از سر برداشت و لخت شد و با تیغ بر دشمن حمله کرد و یک تنه آن قدر جنگید تا در قلب میدان و محاصرۀ دشمن به شهادت رسید. (4)سر او را از پیکرش جدا ساختند.سر مطهرش در دست عدّه ای بود و هر کدام مدعی بودند که من بودم که او را کشتم،تا به جایزه ای دست یابند. (5)

-شوذب مولی شاکر

1- 1) -عابس بن شبیب هم نوشته اند.
2- 2) -ابصار العین فی انصار الحسین،ص 74،مقتل الحسین،مقرّم،ص 167.
3- 3) -معارف و معاریف،ج 4،ص 1476.
4- 4) -سفینه البحار،ج 2،ص 147،انصار الحسین،ص 80.
5- 5) -ابصار العین،ص 74.