فرهنگ عاشورا صفحه 301

در میدان کربلا نیز،علمدار لشکر امام حسین«علیه السلام»،حضرت ابا الفضل بود.از شعار عربهای عراقی عزادار نیز این است:«رفع اللّه رایه العبّاس»،پرچم عباس،افراشته باد.

-علامت،توغ،نخل

علمدار

از لقبهای قمر بنی هاشم است که در کربلا،پرچم لشکر امام بر دوش او بود.نقش علمدار در میدان نبرد،مهم بود و عامل حفظ انسجام نیروهای سپاه محسوب می شد.روز عاشورا،امام حسین«علیه السلام»یاران اندک خود را به سه جناح چپ و راست و قلب تقسیم کرد و برای هر یک فرماندهی برگزید و پرچم را به دست برادرش عباس داد. (1)

روز عاشورا نیز چون عباس«علیه السلام»خدمت امام آمد و از او اذن میدان طلبید،امام گریست و ابتدا اجازه نداد و فرمود:تو علمدار منی،اگر تو بروی و کشته شوی،سپاه من از هم می پاشد:«یا اخی انت صاحب لوائی و اذا مضیت تفرّق عسکری». (2)

-عبّاس بن علی«علیه السلام»

علم کش

کسی که در دسته های عزاداری،نشان مخصوص هر هیئت را حمل می کند، علامت کش.

-علامت

علیّ اصغر«علیه السلام»

یکی از فرزندان امام حسین«علیه السلام»که شیر خوار بود و از تشنگی،روز عاشورا بی تاب شده بود.امام،خطاب به دشمن فرمود:از یاران و فرزندانم،کسی جز این کودک نمانده است.نمی بینید که چگونه از تشنگی بی تاب است؟در«نفس المهموم»آمده است که فرمود:«ان لم ترحمونی فارحموا هذا الطّفل»در حال گفتگو بود که تیری از کمان حرمله آمد و گوش تا گوش حلقوم علی اصغر را درید.امام حسین«علیه السلام»خون گلوی او را گرفت و به آسمان پاشید. (3)در کتابهای مقتل،هم از«علی اصغر»یاد شده،هم از طفل رضیع(کودک شیر خوار)و در اینکه دو کودک بوده یا هر دو یکی است،اختلاف است.

1- 1) -بحار الأنوار،ج 45،ص 5 و 39.
2- 2) -معالی السبطین،ج 1،ص 441.
3- 3) -معالی السبطین،ج 1،ص 423.