فرهنگ عاشورا صفحه 304

الگوی شجاعت و ادب،اکبر در دانۀ فاطمی نسب،اکبر

فرزند یقین ز نسل ایمان بود پروردۀ دامن کریمان بود

آن یوسف حسن،ماه کنعانی در خلق و خصال،احمد ثانی

آن شاهد بزم،سرو قامت بود دریا دل و کوه استقامت بود

آن دم که لباس رزم می پوشید از کوثر عشق،جرعه می نوشید

از فرط عطش فتاده بود از تاب گردید ز دست جد خود سیراب

در راه خدا ذبیح دین گردید بر حلقۀ عاشقان نگین گردید

داغش کمر حسین را بشکست با خون سرش حنای خونین بست

دیباچۀ داستان حق،اکبر قربانی آستان حق،اکبر (1)

-شبه پیغمبر،قبر شش گوشه

علی الإسلام السّلام

سخنی بود که سید الشهدا«علیه السلام»پس از امتناع از بیعت با یزید و بیرون آمدن از پیش والی مدینه فرمود.مروان،فردای آن شب،امام حسین«علیه السلام»را دید و به وی پیشنهاد کرد که با یزید بیعت کند و آن را به نفع دین و دنیای امام دانست.حضرت در پاسخ او چنین گفت:«انّا لله و انّا الیه راجعون و علی الإسلام السّلام اذ قد بلیت الامّه براع مثل یزید و لقد سمعت جدّی رسول الله«صلی الله علیه و آله»یقول:الخلافه محرّمه علی آل ابی سفیان». (2)یعنی بر اسلام،سلام باد،باید فاتحۀ اسلام را خواند و با اسلام خداحافظی کرد،آنگاه که والی مسلمانان کسی همچون یزید باشد.از پیامبر خدا شنیدم که می فرمود خلافت بر آل ابو سفیان حرام است.امام،با ادامۀ سلطۀ امویان بر مقدّرات مسلمین و بازی با دین خدا،تباه شدن دستاوردهای وحی را عیان می دید.با توجّه به اینکه رسم عرب بر این است که هنگام خداحافظی و وداع هم سلام می دهد،رابطۀ سخن فوق روشن می گردد.

-سلام وداع

علیّ اوسط-زین العابدین«علیه السلام»

علیّ بن الحسین-زین العابدین«علیه السلام»

عمّار بن ابی سلامۀ دالانی

از شهدای کربلا.اهل کوفه بود،محضر رسول خدا«علیه السلام»را نیز درک کرده و از اصحاب