فرهنگ عاشورا صفحه 308

موقعیّتی داشت.از قیام کنندگان همراه مسلم بود و پس از شهادت مسلم،پنهان شد.پس از شهادت قیس بن مسهر از کوفه به استقبال کاروان حسینی بیرون رفت و در منزلگاه حاجز همراه غلامش سعد به امام پیوست.سپاه حرّ می خواست از پیوستن آن دو به یاران امام جلوگیری کند،امّا با حمایت امام،به سید الشهدا«علیه السلام»پیوستند و در عاشورا در حملۀ اوّل به شهادت رسیدند.نام او در زیارت ناحیه هم آمده است. (1)

عمرو بن سعید بن عاص

در ایّامی که سید الشهدا«علیه السلام»در مکّه بود،یزید،«عمرو بن سعید»را که والی مدینه بود، همراه با سپاهی به مکّه فرستاد و او را امیر الحاجّ قرار داد و سرپرستی امر حجّ را در موسم به او سپرد و توصیه کرد که هر جا به حسین«علیه السلام»دست یافت،او را ترور کند.امام حسین چون از ماجرا آگاه شد،برای این که حرمت خانۀ خدا با ریختن خونش زیر پا گذاشته نشود و نقشۀ ترور ناکام بماند،به عمره اکتفا کرد و از مکّه بیرون آمد. (2)وی از بدخواهان کین توز نسبت به اهل بیت بود.پس از بازگشت اهل بیت به مدینه،وقتی گریه ها و ناله های بازماندگان شهدای کربلا را در سوگ حسین«علیه السلام»و کشتگان خود شنید،خندید و از روی شماتت و زخم زبان گفت:این شیون،مثل شیوه روز مرگ عثمان است! (3)

-حجّ ناتمام،یحیی بن سعید

عمرو بن ضبیعۀ تمیمی

از سوارکاران دلیر کوفه،که از کوفه همراه سپاه عمر سعد بیرون آمد،ولی در کربلا به یاران حسن«علیه السلام»پیوست و در رکاب آن حضرت شهید شد.نامش در زیارت ناحیه مقدسه هم آمده است. (4)علّت پیوستن او به امام آن بود که دید سپاه کوفه نه شرایط امام را می پذیرد و نه می گذارد که وی از جایی که آمده،به همان جا بازگردد . (5)

عمرو بن عبد الله جندعی-ابو ثمامۀ صائدی

عمرو بن قرظۀ انصاری

از شهدای کربلاست.پدر او(قرظه)از اصحاب علی«علیه السلام»و از خزرجیانی بود که به

1- 1) -عنصر شجاعت،ج 1،ص 339.
2- 2) -مقتل الحسین،مقرّم ص 193،بحار الأنوار،ج 45،ص 99.
3- 3) -ثوره الحسین،مهدی شمس الدین،ص 231.
4- 4) -عنصر شجاعت،ج 3،ص 19.
5- 5) -تنقیح المقال،مامقانی،ج 2،ص 332.