فرهنگ عاشورا صفحه 32

اسب امام حسین«علیه السلام»-ذو الجناح

اسب بی سوار-ذو الجناح

اسب تاختن بر بدن امام«علیه السلام»

از جنایتهای فجیع سپاه کوفه،اسب تاختن بر جسد مطهّر سید الشهدا«علیه السلام»پس از شهادت آن حضرت بود.ابن زیاد در پی تحریک شمر،در پاسخ نامۀ عمر سعد از جبهۀ کربلا که نامه ای مسالمت آمیز بود،نامه ای تند به عمر سعد نوشت که تو را برای مماشات و سازش و...نفرستاده ایم.اگر حسین و یارانش تسلیم شدند،پیش من بفرست وگرنه بر آنان بتاز تا آنها را کشته و مثله کنی که شایستۀ آنند.اگر حسین کشته شد،بر پیکرش(بر سینه و پشتش)اسب بتاز...اگر اجرای فرمان کردی پاداش مطیعان را خواهی یافت وگرنه،کناره بگیر و سپاه را به شمر واگذار.شمر نامه را به کربلا آورد و تسلیم عمر سعد کرد. (1)

عصر عاشورا،پس از شهادت سید الشهدا و غارت خیمه ها،عمر سعد گفت:

داوطلب اسب تاختن بر پیکر حسین بن علی«علیه السلام»کیست؟ده نفر داوطلب شدند و با سم اسبها بر سینه و پشت امام تاختند.پیکر امام زیر سم اسبان شد.این ده نفر خبیث عبارت بودند از:اسحاق بن حویّه،اخنس بن مرثد،حکیم بن طفیل،عمرو بن صبیح،رجاء بن منقذ، سالم بن خیثمه،واحظ بن ناعم،صالح بن وهب،هانی بن ثبیت و اسید بن مالک.سپس در کوفه،اینان نزد ابن زیاد آمدند و یکی از آنان(اسید)در بیان این جنایت چنین سرود:

نحن رضضنا الصّدر بعد الظّهر بکلّ یعسوب شدید الأسر

و جایزه گرفتند.ابو عمرو زاهد می گوید:به این ده نفر نگاه کردیم،همه زنازاده بودند.

مختار وقتی قیام کرد همۀ آنان را گرفت و دست و پایشان را به زنجیر بست و بر پشت آنان اسب تازاند تا مردند. (2)

استرجاع

در اصطلاح،این کلمه به گفتن«انا للّه و انّا الیه راجعون»گفته می شود(ما برای خدا و از سوی اوییم و به سوی او بازمی گردیم )و کسی که با مصیبتی یا خبر مرگی مواجه شود،