فرهنگ عاشورا صفحه 345

یکی بنشیند،نشیمن روپوش دار. (1)در منابع و مقتلها آمده است که امام سجاد«علیه السلام»را در طول سفر اسارت،بر شتر بی جهاز و کجاوه نشانده بودند.یا آنکه زنان و کودکان اهل بیت، بر کجاوه ها نشسته بودند. (2)در بعضی نقلها آمده است که چون در کوفه سر ابا عبد اللّه«علیه السلام»را پیشاپیش سرها آوردند و چشم زینب بر آن سر تابان افتاد،پیشانی خود را به جلوی محمل زد و خون از زیر مقنعه اش بیرون آمد و خرقه ای طلبید تا آن را ببندد.شعر«یا هلالا لمّا استتمّ کمالا...»را نیز آنجا خواند. (3)

-عماری

کربلا

قبلۀ اهل حقیقت کربلاست کربلا،او قبلۀ اهل ولاست

گرچه دارد کعبه،مروه با صفا لیک،کی دارد منای کربلا؟

کعبه را گر زمزم است آب حیات کربلا را آب خضر آمد فرات

رونما عارف،صلات رکعتین در خم ابروی محراب حسین

«کربلا»،مدفن سید الشهداست،سرزمینی که عظیمترین حماسۀ خدایی بشر،در عاشورای سال 61 در آن اتفاق افتاد و موجش سراسر تاریخ و پهنۀ جهان را فرا گرفت.

خاک آن،بوی خون می دهد و تربت کربلا مقدّس و الهام بخش است و در فضیلت آن، روایات بسیاری نقل شده است. (4)

امام علی«علیه السلام»پس از جنگ صفّین،هنگام عبور از کربلا همراه برخی همراهان، چشمانش پر از اشک شد و فرمود:اینجاست محلّ فرود آمدنشان...و اینجاست شهادتگاه عاشقان بی نظیر که در گذشته و آینده،نمونه ندارند:«...مصارع عشّاق شهداء لا تسبقهم من کان قبلهم و لا یلحقهم من بعدهم...» (5)و به همین خاطر،«کربلا»سمبل ایثار و جانبازی و شهادت طلبی و شوق و شور حماسی شناخته شده است و در طول تاریخ نیز،کانون عشقهای برتر بوده و همچون مغناطیسی،دلهای مشتاق و شیدای معرفت را به سوی خود

1- 1) -همان.
2- 2) -الفتوح،ابن اعثم،ج 5،ص 147.
3- 3) -عوالم(امام حسین)،ص 373.
4- 4) -ر.ک:سفینه البحار،ج 2،ص 11 و 475.معروفت که:«کلّ ارض کربلاء و کلّ یوم عاشورا».دربارۀ این مرقد مطهّر از جمله«چهل حدیث کربلا»،نشر معروف نیز منتشر شده است.
5- 5) -همان،ص 197 و 475.