فرهنگ عاشورا صفحه 352

60 و وفاتش در سال 126 هجری بود.این شاعر برجسته،زبان شعری خویش را در راه دفاع از مکتب و ولایت و بیان فضایل عترت و مظالم دشمنان خاندان پیامبر به کار گرفت.

مورد علاقه و محبّت شدید و دعای خاصّ ائمّه بود و از بزرگترین مرثیه سرایان عاشورا به شمار می رفت.قصیدۀ میمیّۀ«من لقلب متیّم مستهام...»او معروف است.وی در سال شهادت امام حسین«علیه السلام»به دنیا آمد و به برکت دعای امام سجاد«علیه السلام»پایان عمرش ختم به شهادت شد.او که مدّتی متواری بود،در ایّام خلافت مروان به شهادت رسید و در همان کوفه در مقبرۀ بنی اسد دفن شد. (1)

امام باقر«علیه السلام»در حق او دعا فرمود که:«لا زلت مؤیّدا بروح القدس ما ذببت عنّا اهل البیت»یعنی همواره تا زمانی که از ما خاندان دفاع می کنی،مؤیّد به روح القدس باشی.از جمله ابیات قصیدۀ هاشمیات اوست دربارۀ شهید کربلا:

قتیل بجنب الطّفّ من آل هاشم فیا لک لحما لیس عنه مذبّب

و منعفر الخدّین من آل هاشم الا حبّذا ذاک الجبین المترّب (2)

همچنین روایت است که در ایّام تشریق،خدمت امام صادق«علیه السلام»رسید و اجازه خواست که دربارۀ آن خاندان شعری بخواند.حضرت اهل بیت را جمع کرد تا آنان هم بشنوند.کمیت اشعار خود را خواند و حاضران گریستند.امام صادق دست به دعا بلند کرد و گفت:«اللّهم اغفر للکمیت ما قدّم و ما اخّر و ما اسرّ و ما اعلن و اعطه حتّی یرضی». (3)

خدایا،گذشته و آینده کمیت را ببخشای و از نهان و آشکار او در گذر و به او آن قدر عطا کن تا راضی گردد.

کناسه

نام محلّی در کوفه که قبلا حالت بازاری و تجاری داشته و موقعیّت آن،بین مسجد سهله و مسجد کوفه بوده است.افراد اعدامی را در این مکان بر دار می کشیدند.علی«علیه السلام» در این محلّه،لشکر خود را سامان داده به جنگ صفّین شتافت.امام مجتبی«علیه السلام»نیز پس از شهادت پدر،سپاه خود را در اینجا آماده کرد.ابن زیاد هم کوفیان را در همین محل بسیج کرد و به جنگ حسین«علیه السلام»فرستاد.

1- 1) -الغدیر،ج 2،ص 195،سفینه البحار،ج 2،ص 496.دربارۀ وی،از جمله ر.ک:«کمیت بن زیاد،شاعر العقیده».
2- 2) -ادب الطفّ،ج 1،ص 187.
3- 3) -منتهی الآمال،ج 1،ص 213(چاپ 1331 شمسی).