فرهنگ عاشورا صفحه 363

حوادث آن نگریسته است.این کتاب بارها به صورتهای مختلف چاپ و منتشر شده است.

گندم عراق

یا گندم ری.عمر سعد(فرمانده سپاه کوفه در کربلا)در پاسخ به پیشنهاد سید الشهدا«علیه السلام» که او را از آلودن دست به خون خویش بر حذر می داشت و عمر سعد بهانه های مختلفی می آورد،از جمله گفت:به من وعدۀ حکومت ری داده شده است.حضرت او را نفرین کرد و فرمود:امیدوارم پس از مرگ من،از گندم عراق (1)نخوری مگر اندکی.عمر سعد از روی استهزا گفت:«جو»آن هم مرا بس است(فی الشّعیر کفایه)طبق نفرین امام،عمر سعد به حکومت ری هم نرسید و به دست مختار کشته شد. (2)در نقل دیگری آمده است که سالها پیش از عاشورا،عمر سعد به آن حضرت گفته بود:برخی از سفیهان می پندارند که من تو را خواهم کشت.حضرت فرمود آنان سفیه نیستند،بلکه بردباران و حلیمانند؛ولی آنچه مایۀ چشم روشنی است آن است که پس از من از گندم عراق،جز اندکی نخواهی خورد، (3)که این،پیشگویی آن حضرت از وقایع کربلاست.

-حکومت ری،عمر بن سعد

گودال قتلگاه

محلّی که سید الشهدا«علیه السلام»در آخرین لحظات مقاومت،از اسب بر زمین افتاد و شمر یا سنان فرود آمد و سر مطهّر امام را از پیکر جدا کرد.گویا نسبت به قسمتهای دیگر میدان کربلا،پایین ترین جا بوده است.قتلگاه،محلّ به شهادت رسیدن امام شهیدان است که خون مطهرش بر خاک کربلا ریخت.در حال حاضر،بیرون از حرم مطهّر آن حضرت، سردابی وجود دارد که محلّ شهادت او محسوب می شود و سنگ مرمری به بلندی نیم متر از سطح زمین،بصورت قبر،بر روی آن محل قرار دارد.اغلب در آن بسته است و گاهی برای اشخاص معینی باز می کنند تا زیارت کنند.

«در فکرم آن گودالم که خون تو را مکیده است.هیچ گودالی چنین رفیع ندیده بودم.

1- 1) -در معالی السبطین«گندم ری»آمده است.
2- 2) -مقتل الحسین،مقرّم،ص 248،مناقب،ابن شهر آشوب،ج 4،ص 55.
3- 3) -اثبات الهداه،ج 5،ص 199 و 210.