فرهنگ عاشورا صفحه 382

حرمت پیامبر را دربارۀ ذرّیه اش رعایت نکردند. (1)به گفتۀ سید حمیری:

فی حرام من الشّهور احلّت حرمه اللّه و الحرام حرام (2)

در دوّم ماه محرّم الحرام سال 61 هجری،کاروان ابا عبد الله«علیه السلام»وارد کربلا شد و اردو زد.بتدریج بر سپاه کوفیان که آن حضرت را محاصره کرده بودند افزوده شد.روز نهم ماه محرم«تاسوعا»نام دارد و روز دهم آن«عاشورا»،روز شهادت سید الشهدا و یاران و فرزندانش در کربلاست.

از آنجا که ماه محرّم،یادآور حادثۀ کربلا و عاشوراست،فرا رسیدن آن دلها را پر از غم می سازد و پیروان و شیفتگان امام حسین«علیه السلام»،از اوّل محرم،محافل و مجالسی را سیاهپوش کرده،به یاد آن امام شهید به عزاداری می پردازند.محرم همچون عاشورا،رمز احیای خاطرۀ حماسه های کربلاست و نقش این ماه در حفظ دستاوردهای نهضت حسینی مهمّ است و در این ماه،سراسر کشورها و شهرهای شیعه نشین،به یاد شهیدان کربلا اشک می ریزند و از عاشوراییان درس می گیرند.امام خمینی«ره»فرموده است:«محرّم،ماه نهضت بزرگ سید شهیدان و سرور اولیاء خداست که با قیام خود در مقابل طاغوت،تعلیم سازندگی و کوبندگی به بشر داد و راه فنای ظالم و شکستن ستمکار را به فدایی دادن و فدایی شدن دانست.» (3)

خیز و جامه نیلی کن،روزگار ماتم شد دور عاشقان آمد،نوبت محرّم شد

ماه خون گواه آمد،جوش اشک و آه آمد رایت سیاه آمد،کربلا مجسّم شد

پای خون دل واکن،دست موج پیدا کن رو به سوی دریا کن،ساحلی فراهم شد

هر که رو به دریا کرد،آبروی ساحل شد خنده را ز خاطر برد،گریۀ محرّم شد (4)

-عاشورا،عزاداری

محمد بن ابی سعید بن عقیل

از شهدای بنی هاشم در روز عاشورا.نامش در زیارت ناحیۀ مقدسه هم آمده است. (5)

1- 1) -بحار الأنوار،ج 46،ص 283 و 285،مناقب،ابن شهر آشوب،ج 4،ص 86.
2- 2) -مناقب،ج 4،ص 86.
3- 3) -صحیفۀ نور،ج 2،ص 11.
4- 4) -گلواژه،ج 2،ص 130.
5- 5) -انصار الحسین،ص 116.