فرهنگ عاشورا صفحه 383

محمّد بن اشعث

از هواداران ابن زیاد.«طوعه»نیز کنیز او بود که مسلم بن عقیل را در دوران تنهایی و غربت کوفه در خانۀ خود پناه داد.پسر طوعه که خبر شد،به اشعث خبر داد.او هم به ابن زیاد گزارش داد و خانه را برای دستگیری مسلم،محاصره کردند. (1)

محمد بن عبد الله جعفر

پسر حضرت زینب و عبد الله بن جعفر،که روز عاشورا در رکاب سید الشهدا«علیه السلام»به شهادت رسید.او و برادرش عون،پس از خروج امام حسین«علیه السلام»از مکّه،در میان راه به او پیوستند و در کربلا در نبرد تن به تن با دشمن در محاصره قرار گرفتند و شهید شدند. (2)

رجز او در میدان مبارزه اینگونه بود:

نشکو الی اللّه من العدوان قتال قوم فی الرّدی عمیان

قد ترکوا معالم القرآن و محکم التّنزیل و التّبیان

و اظهروا الکفر مع الطّغیان (3)

-عبد الله بن جعفر،زینب

محمّد(اصغر)بن علی بن ابی طالب«علیه السلام»

از شهدای بنی هاشم در کربلا و فرزند امیر المؤمنین«علیه السلام».مادرش کنیز بود.برخی هم مادرش را اسماء بنت عمیس دانسته اند. (4)

محمد حنفیّه

فرزند امیر المؤمنین«علیه السلام»و برادر سید الشهدا«علیه السلام».مادرش خوله،دختر جعفر بن قیس ملقّب به حنفیّه بود.وی از دلیر مردان شیعه و در جنگ جمل علمدار سپاه علی«علیه السلام»بود.در جنگ نهروان هم حضور داشت. (5)در مدینه می زیست.هنگامی که سید الشهدا«علیه السلام»پس از امتناع از بیعت با یزید،قصد خروج از مدینه به سوی مکّه را داشت،محمد حنفیّه از کسانی بود که اصرار داشت ابا عبد الله«علیه السلام»نرود و پیشنهاد می کرد دور از نیروهای وابسته به حکومت باشد.امام نیز اصرار خویش را بر رفتن به مکّه به او گفت و در وصیتنامه ای

1- 1) -مروج الذّهب،ج 3،ص 58.
2- 2) -انصار الحسین،ص 115.
3- 3) -عوالم(امام حسین)،ص 277.
4- 4) -همان،ص 112.
5- 5) -سفینه البحار،ج 1،ص 319.