فرهنگ عاشورا صفحه 399

مسلم بن کناد

از شهدای کربلا به حساب آمده که نامش در زیارت رجبیّه هم دیده می شود. (1)

مسلم،مولی عامر بن مسلم

از شهدای کربلا،که غلام عامر بن مسلم بود.عامر،خود در کربلا به شهادت رسید. (2)در برخی نقلها نام او سالم آمده است.

-سالم مولی عامر بن مسلم،عامر بن مسلم

مسور بن مخزمه(مخرمه)

از کسانی بود که در مکّه،پس از آگاهی از عزم سید الشهدا«علیه السلام»بر حرکت به سوی کوفه، نامه ای به امام نوشت و از او خواست که فریب نامه های عراقیان را نخورد.خودش نیز با یزید بیعت نکرده بود.امام پس از خواندن نامه اش،برای او دعای خیر کرد و عواطفش را ستود.وی مردی اهل فضل و دیانت بود و از رسول خدا«صلی الله علیه و آله»روایت می کرد.دو سال پس از هجرت به دنیا آمده بود تا زمان مرگ عثمان در مدینه بود.سپس ساکن مکّه شد.در حادثۀ محاصره و سنگباران مکّه،در سال 64 هجری در حال نماز در حجر اسماعیل کشته شد.هنگام مرگ،شصت و دو سال داشت. (3)

مسیّب بن نجبۀ فرازی

از یاران برجستۀ علی علیه السلام بود.وی در قیام توّابین به خونخواهی شهدای کربلا، پس از کشته شدن سلیمان بن صرد رهبر توّابین،پرچم نبرد را به دست گرفت و دلیرانه جنگید تا کشته شد.شهادتش در سال 65 هجری در«عین الورده»بود. (4)از اینکه توفیق شهادت در رکاب سید الشهدا را نیافته بود بشدّت اندوهگین بود و این حسرت را در خطابه ای که در جمع توابین ایراد کرد،بر زبان آورد و از اینکه با رسیدن نامه و پیک امام،از فداکاری در راهش مضایقه کرده و یاریش نکرد،خود و جمع یاران را ملامت کرد. (5)

-توّابین

1- 1) -همان،ص 104.
2- 2) -همان.
3- 3) -حیاه الامام الحسین،ج 3،ص 24؛تنقیح المقال،مامقانی،ج 3،ص 217.
4- 4) -مروج الذهب،ج 3،ص 94،تاریخ الاسلام،ذهبی،ج 5،ص 248.
5- 5) -حیاه الامام الحسین،ج 3،ص 362.