فرهنگ عاشورا صفحه 415

امام سجّاد«علیه السلام»روایت می کرد.او را از اصحاب امام سجاد و امام باقر شمرده اند. (1)در سفر بازگشت از مکّه با امام زین العابدین دیدار کرد.حضرت،وضع حرمله(کشندۀ علی اصغر)را از او پرسید،سپس آن ملعون را نفرین کرد.منهال وقتی به کوفه رسید،حرمله را دستگیر کرده بودند.به دستور مختار،دست و پایش را قطع کردند،سپس در آتش افکندند.منهال،ماجرای دیدار خود با امام و نفرین آن حضرت را نسبت به حرمله بازگو کرد.مختار،خوش حال شد که دعای امام به دست او تحقّق یافت. (2)منهال،به معنای بسیار بخشنده است.

-حرمله،علی اصغر

منیع بن زیاد

گفته اند از شهدای کربلاست.نامش در زیارت رجبیّه آمده است. (3)در برخی کتب رجال،نامش منیع بن رقاد و از اصحاب سید الشهدا آمده است. (4)

مواکب حسینی-دسته های عزاداری

مهاجر بن اوس

یکی از مردان سپاه عمر سعد،که وقتی تمایل«حرّ»را روز عاشورا برای پیوستن به سپاه امام حسین«علیه السلام»مشاهده کرد،با وی سخن گفت و این که:تو را از شجاعان کوفه می دانستم، این چه حالت است؟و پاسخ حرّ به او که:خود را بر سر دوراهی بهشت و جهنّم می بینم. (5)

-حرّ

مهر کربلا

مهر،قطعه ای کوچک از گل،معمولا به شکل مکعّب مستطیل یا استوانه ای که نمازگزاران،بر زمین نهند و به جای خاک،پیشانی به هنگام سجده بر آن گذارند. (6)مهر و تسبیحی که از تربت سید الشهدا ساخته شود و بر آن نماز،یا با آن ذکر گفته شود،فضیلت بسیار دارد،امامان و اولیاء و علماء چنین می کردند.امام صادق«علیه السلام»سجده بر تربت امام

1- 1) -تنقیح المقال،ج 3،ص 251.
2- 2) -بحار الانوار،ج 45،ص 332،معارف و معاریف،ج 5،ص 2143.
3- 3) -انصار الحسین،ص 104.
4- 4) -تنقیح المقال،مامقانی،ج 3،ص 252.
5- 5) -بحار الأنوار،ج 45،ص 11.
6- 6) - لغت نامه،دهخدا.