فرهنگ عاشورا صفحه 420

او بودن بود.نامه هایی هم میان امام و برخی از شیعیان در بصره ردّ و بدل شد. آخرین نامه ای که از کوفیان به دست امام رسید،این متن را داشت:«عجّل للقدوم یا بن رسول اللّه، فانّ لک بالکوفه مائه الف سیف فلا تتأخّر» (1)ای پسر پیامبر!هر چه زودتر بیا!در کوفه صد هزار شمشیر در اختیار توست،دیر مکن!در مسیر راه کوفه،وقتی سپاه حرّ،راه را بر امام گرفت،حضرت به انبوه نامه های دعوت استناد کرد و حرّ از آنها اظهار بی اطّلاعی می کرد.روز عاشورا هم امام در یکی از خطبه های اتمام حجّت خویش،کسانی همچون شبث بن ربعی،حجّار بن ابجر،قیس بن اشعث،یزید بن حارث و...را مخاطب قرار دارد که...مگر به من ننوشتید که میوه ها رسیده و همه جا سرسبز است و آماده،زود بشتاب و به سوی سپاهی سازمان یافته بیا؟... (2)

-بیعت،مسلم بن عقیل،وفا

نبرد تن به تن

از سنّتهای جنگ در عرب،آن بود که ابتدا دو هماورد و حریف،از دو جبهه به میدان می آمدند،خود را معرفی کرده،رجز می خواندند و به نبرد می پرداختند.گاهی هم نبردهای تن به تن،تکلیف جنگ را روشن می ساخت.پس از چند نفر که به میدان هم می آمدند، حملۀ عمومی آغاز می شد. (3)مبارزه،همان به صحنه آمدن افراد در نبرد تن به تن بود.چنین هماوردی در عاشورا،تا ظهر ادامه یافت.گاهی که سپاه کوفه ضعف هماورد جبهۀ خویش را احساس می کردند،بشکل گروهی به رزمندۀ جبهۀ حسینی می تاختند و او را شهید می کردند.شهدای کربلا،برخی در جنگ تن به تن شهید شدند و جمعی هم در حملۀ عمومی سپاه کوفه که در اوایل درگیری به اردوگاه امام تاختند،به شهادت رسیدند.

-حملۀ اول،رجز،میدان

نخل،نخل گردانی

نخل،درخت خرماست،امّا در اصطلاح مراسم سوگواری محرّم،به وسیله ای بزرگ و اتاقکی تابوت مانند گفته می شود که با پوشش سیاه و انواع شالهای رنگارنگ و آیینه و چراغ...می آرایند و بعنوان سمبل تابوت سید الشهدا«علیه السلام»در روز عاشورا در حسینیه ها و

1- 1) -حیاه الامام الحسین،ج 2،ص 335.
2- 2) -کامل،ابن اثیر،ج 2،ص 562،اعیان الشیعه،ج 1،ص 602.
3- 3) -الفنّ العسکری الاسلامی،یاسین سوید،ص 22.