فرهنگ عاشورا صفحه 426

اصل ماجرا و کشتن فرزند پیامبر و منادی حق و عدالت بود،که آن نه تنها نقض مقرّرات جنگ،بلکه نقض اسلام و قرآن بود.به همین جهت،این ننگ و نفرت و نفرین از آل امیّه و یزیدیان،تا قیامت بر آن سنگدلان ماند.آنچه از کوفیان و یزیدیان در این حادثه دیده شد، همه تخطّی از اصول انسانی و اسلامی بود،برخی هم بی سابقه و شگفت بود و برای ارعاب دیگران به آن گونه سرکوب شدید پرداختند و مخالفان را گردن زدند و شهدا را لگدکوب سم اسبان ساختند.عبد الله بن بقطر را در کوفه،از بالای قصر پایین انداختند و هنوز رمقی در بدن داشت که سرش را بریدند.قیس بن مسهّر را از بالای دار الأماره به پایین انداختند و متلاشی شد و جان داد.مسلم بن عقیل را نیز بالای قصر برده،گردن زدند، سپس بدن او را پایین انداختند.هانی بن عروه را نیز دست بسته در بازار گردن زدند،سپس پاهایش را بسته و پیکرش را در بازار کشیدند. (1)نیز آوردن انبوه آن سپاه عظیم برای کشتن جمعی محدود،استفادۀ از شیوۀ آب بستن به روی سپاه و تشنه نگهداشتن آنان،سرهای شخصیتهای بارز را از تن جدا کردن و شهر به شهر گرداندن،همه از شیوه های زشتی بود که در حادثۀ کربلا انجام گرفت و مقررات جنگی و اصول اخلاقی و انسانی نقض شد.

-سر امام حسین«علیه السلام»،سرهای شهدا

نماز

پایۀ دین بر نماز استوار است.جهادهای پیامبر و نبردهای علی«علیه السلام»و نهضت حسینی، همه برای«اقامۀ نماز»و ایجاد و تقویت رابطۀ بندگی میان خالق و مخلوق است.در نهضت عاشورا،نماز جایگاه مهمی دارد.در برخورد کاروان حسینی با سپاه حرّ در مسیر کوفه،وقت نماز که می رسد،اذان گفته می شود،نماز جماعت برگزار می گردد و سپاه حر نیز به سید الشهدا«علیه السلام»اقتدا می کنند.پیش از شب عاشورا که سپاه عمر سعد به طرف خیمه گاه امام می تازند،حضرت برادرش عباس را می فرستد تا با آنان گفتگو کند و شب را مهلت بخواهد تا به نماز و عبادت بگذرانند«ارجع الیهم فان استطعت ان تؤخّرهم الی غداه لعلّنا نصلّی لربّنا هذه اللّیله و ندعوه و نستغفره،فهو یعلم انّی احبّ الصّلاه و تلاوه کتابه و کثره الدّعاء و الاستغفار». (2)در همان وقت نیز حبیب بن مظاهر به سپاه دشمن خطاب کرد