فرهنگ عاشورا صفحه 439

روضه خوان و آش و حلوا و تنباکو و قهوه و چای به هر نحو که صلاح دانند...». (1)

-نذر،کردۀ امام حسین«علیه السلام»

ولید بن عتبه

والی مدینه هنگام مرگ معاویه بود.یزید نامه به او نوشت و ضمن خبر دادن مرگ معاویه،از او خواست که از امام حسین«علیه السلام»بیعت بگیرد و اگر نپذیرفت،گردنش را بزند.

بیعت گرفتن از حسین«علیه السلام»برای ولید دشوار بود و می خواست با او عاقلانه و بدون خشونت رفتار کند.امّا با مشورتی که با«مروان حکم»انجام داد،مروان موضع متزلزل ولید را به مسخره گرفت و برآشفت و او را تحریک کرد که شبانه امام را به دار الأماره احضار کند.سید الشهدا«علیه السلام»شبانه به دار الأماره رفت.گفتگوهایی میان امام و والی مدینه و ولید انجام گرفت و امام،بدون بیعت از آنجا خارج شد. (2)

وهب بن عبد اللّه کلبی

از شهدای کربلاست،مادر و همسرش نیز در کربلا بودند و به شهادت رسیدند.وهب که اهل کوفه بود،در کربلا در رکاب امام حسین«علیه السلام»حضور داشت.روز عاشورا پس از حرّ و بریر،به میدان رفت.مادرش مشوّق او در عزیمت به میدان بود.وقتی پس از مقداری جنگ،نزد مادرش برگشت که:آیا راضی شدی؟گفت:وقتی راضی می شوم که در رکاب حسین«علیه السلام»به شهادت برسی.دوباره رفت و جنگید،همسرش هم چوبی بر گرفت و به میدان رفت.وهب آن قدر جنگید تا شهید شد.همسرش به بالین او رفت و خون از چهره اش پاک کرد.شمر که شاهد صحنه بود،به غلامش دستور داد تا با چوبی زن را به شهادت برساند.همسر وهب،اوّلین زنی بود که از سپاه حسین«علیه السلام»به شهادت رسید. (3)در برخی منابع ماجرایی مشابه این ولی با تفاوتهایی دربارۀ عبد الله بن عمیر کلبی نقل شده و «امّ وهب»را همسر او دانسته اند.

-امّ وهب،عبد الله بن عمیر

ویرانۀ شام-خرابۀ شام

1- 1) -وقف،میراث جاویدان(مجلّه)،شماره 6،ص 142.
2- 2) -حیاه الامام الحسین،ج 2،ص 250.
3- 3) -بحار الانوار،ج 45،ص 17.