فرهنگ عاشورا صفحه 449

کند و قاتل او را لعن نماید،برای او هزار حسنه نوشته می شود و هزار گناه از او محو می گردد.از این رو،شیعه،هنگام نوشیدن آب،بر حسین بن علی سلام می دهد و می گوید:

سلام بر لب تشنه ات،یا حسین،سلام الله علی الحسین و اصحابه.نیز در سقاخانه ها و منبعهای آب خنک،در تابستان و در ایام محرّم،می نویسند:«آبی بنوش و لعنت حق بر یزید کن»یا«بنوش به یاد لبهای تشنۀ حسین».از زبان خود سید الشهدا هم نقل شده که فرمود:

شیعتی ما ان شربتم عذب ماء فاذکرونی او سمعتم بغریب او شهید فاندبونی (1)

امام سجاد«علیه السلام»نیز سالهای سال،از شهادت پدر با لب تشنه یاد می کرد و می گریست و هرگاه هنگام افطار غذا می آوردند یا نگاهش به آب می افتاد،می گریست و می فرمود:«قتل ابن رسول اللّه جائعا،قتل ابن رسول اللّه عطشانا» (2)و نیز هرگاه قصّابی را می دید که می خواهد گوسفندی سر ببرد،می گفت آبش بدهید،پدرم را با لب تشنه سر بریدند.این یاد کرد پیوسته از شهادت مظلومانۀ حسین«علیه السلام»با لب تشنه،احیای خاطرۀ آن روز پرحادثه است.

-سلام بر حسین،سنگابخانه،لعنت بر یزید

یا دهر افّ لک...

اشعاری است که امام حسین«علیه السلام»آنها را مکرّر بر زبان جاری کرد.امام سجاد«علیه السلام»که بیمار بود و در خیمه،حضرت زینب او را پرستاری می کرد،اینها را شنید،فهمید که خبر از شهادت می دهد.گریست.زینب هم شنید و گریه کرد.امام حسین«علیه السلام»او را دلداری داد و به بردباری سفارش کرد. (3)

یا دهر افّ لک من خلیل کم لک بالإشراق و الأصیل

من صاحب او طالب قتیل و الدّهر لا یقنع با لبدیل

و انّما الأمر الی الجلیل و کلّ حیّ سالک سبیلی

-شعر امام حسین«علیه السلام»

1- 1) -الخصائص الحسینیّه،شوشتری،ص 99.
2- 2) -لهوف،ص 209.
3- 3) -اعیان الشیعه،ج 1 ص 601.