فرهنگ عاشورا صفحه 5

آ.ا

آب

در حادثۀ کربلا،آب و عطش لازم و ملزوم یکدیگرند.کاروان ابا عبد الله،کنار فرات فرود آمد،لیکن سپاه ابن سعد،فرات را به محاصره گرفت و آب را به روی امام حسین«علیه السلام» و اهل بیت و اصحابش بست و میان امام و آب فاصله انداختند تا هم زودتر حسین«علیه السلام»را به تسلیم وادارند و هم از خاندان رسالت انتقام بگیرند.به نقل مورّخان،از سه روز قبل از عاشورا با محاصرۀ فرات،خیمه گاه امام در مضیقۀ بی آبی قرار گرفت و کودکان اهل بیت را با دیدن رود فرات،تاب تحمّل عطش کمتر می شد.منع آب از زنان و کودکان و افراد عادی(بویژه غیر نظامیان)در همۀ ادیان و مذاهب،غیر قانونی و عملی غیر انسانی است؛بویژه در اسلام.

سپاه اموی با بستن آب به روی یاران و فرزندان حسین«علیه السلام»،این کار خلاف شرع و مغایر با شرافت انسانی و جرم جنگی را مرتکب شدند و کسانی همچون مهاجر بن اوس، عمرو بن حجّاج و عبد اللّه بن حصین به این عمل مباهات می کردند و زخم زبان می زدند که:حسین!از این آب،درندگان و پرندگان می خورند ولی تو حق نداری از آن بچشی!

مسأله«آب»،در ابعاد و صحنه های مختلف نهضت عاشورا مطرح است،از قبیل:فرات و نهر علقمه،مشک و عباس،کودکان و العطش،علی اصغر و تیر حرمله،سقایی و علمداری،سنگابخانه،آب خنک و سلام بر حسین،غسل زیارت،لبهای تشنه،بستن آب در کربلا،مراسم طشت گذاری،مهریۀ فاطمه،برداشتن کام با آب فرات،سیراب کردن سپاه حرّ و...که دربارۀ هر کدام می توانید به عنوان خاصّ آن در این فرهنگ مراجعه کنید.

تشنگی کودکان و شهادت حسین با لب تشنه از فرازهای برجستۀ این حادثه است.وقتی