فرهنگ عاشورا صفحه 56

هجری از کوفه به مکّه رفت و به امام حسین«علیه السلام»پیوست و همراه او به کوفه آمد.روز تاسوعا از خوش حالی اینکه به شهادت خواهد رسید،با عبد الرحمن بن عبد ربّه شوخی می کرد.شب عاشورا نیز از کسانی بود که برخاست و در حمایت و جانبازی برای امام، سخنانی ایراد کرد. (1)

در کربلا چندین بار خطاب به دشمن سخنرانیها کرد.کلمات وفاداری او نسبت به سید الشهدا معروف است.روز عاشورا،به میدان رفت و خطاب به سپاه عمر سعد خطابه ای ایراد کرد و به نکوهش آنان پرداخت.بریر،پس از حرّ به میدان رفت و جنگید تا شهید شد. (2)در حمله های برق آسایش اینگونه رجز می خواند:

انا بریر و ابی خضیر و کلّ خیر فله بریر

بستان«ابن معمّر»

نام محلّ و نخلستانی است که دو وادی نخلۀ یمانی و نخلۀ شامی در آنجا به هم می پیوندد و متعلّق به عمر بن عبید اللّه بن معمّر بوده و مردم آنجا را بستان«ابن عامر»گویند.

نام منزلی است که امام حسین«علیه السلام»هنگام حرکت از مکّه به سوی کوفه،در آنجا فرود آمده، سپس به تنعیم رفته است. (3)

بستن آب

شیوۀ ناجوانمردانۀ تشنه نگهداشتن طرف در جنگ،برای از پای در آوردن او.در حادثۀ کربلا سپاه عمر سعد به دستور ابن زیاد،از رسیدن آب به خیمه گاه امام حسین«علیه السلام» جلوگیری کردند.از روز هفتم محرّم،عمر سعد کسی را به نام عمرو بن حجاج با پانصد سوار بر شریعۀ فرات مأمور کرد.آنان فرات را در محاصرۀ خویش قرار دادند و از سه روز به شهادت امام حسین«علیه السلام»مانده،مانع آب برداشتن اصحاب او از فرات شدند. (4)این کار که به تشنگی امام و اصحاب و فرزندانش در روز عاشورا انجامید،از سوزناکترین حادثه های کربلا بود و امام و یاران و اطفالش لب تشنه ماندند.

-آب،عطش

1- 1) -عنصر شجاعت،ج 1،ص 154.
2- 2) -بحار الأنوار،ج 45،ص 15.
3- 3) -معجم البلدان،یاقوت حموی،ج 2،ص 170.
4- 4) -اعیان الشیعه،ج 1،ص 599،الکامل فی التاریخ،ج 2،ص 556.