فرهنگ عاشورا صفحه 57

بشر(بشیر)بن عمرو حضرمی

از شهدای کربلاست.نامش در زیارت رجبیّه هم آمده است.وی یکی از دو مردی بود که پیش از شهادت جوانان بنی هاشم،از یاران حسین«علیه السلام»باقی مانده بودند.انسانی پایدار، بصیر و با وفا و از مردم«حضرموت»یمن بود.در کربلا خود را به کاروان حسین«علیه السلام» ملحق ساخت.در همان دوران،فرزندش در شهر ری اسیر بود.با آنکه امام،بیعت خود را از او برداشت،ولی حاضر نشد دست از امام بکشد.اغلب مورّخان،شهادت او را در حملۀ اوّل دانسته اند.قبر او در بقعۀ دسته جمعی شهدای کربلا در پایین پای سید الشهداست. (1)

بشر بن عمر هم نقل شده است.

بشیر بن حذلم

از یاران امام سجاد«علیه السلام»بود.وی که در سفر اهل بیت امام حسین«علیه السلام»از شام به مدینه، همراه آنان بود،هنگام ورود به مدینه،به دستور امام سجّاد«علیه السلام»مأمور شد زودتر به مدینه برود و خبر شهادت ابا عبد اللّه«علیه السلام»و آمدن اهل بیت را به اطلاع مردم برساند.او که همچون پدرش طبع شعر داشت،در مسجد پیامبر«صلی الله علیه و آله»خبر کشته شدن سید الشهدا و بازگشت قافلۀ حسینی را با این دو بیت،به مردم رساند:

یا اهل یثرب لا مقام لکم بها قتل الحسین فأدمعی مدرار

الجسم منه بکربلاء مضرّج و الرأس منه علی القناه یدار (2)

ای اهل مدینه!دیگر در مدینه جای ماندنتان نیست،حسین«علیه السلام»کشته شده و اشکهایم جاری است.پیکر او در کربلا پاره پاره و سر مطهّرش بر فراز نیزه،گردانده می شود.نام او را بشر و نام پدرش را جذلم هم گفته اند.

بصره

یکی از شهرهای مهمّ و بزرگ و بندری عراق در کنار اروند رود(شط العرب)و نزدیک خرمشهر است و دارای کشتزارها و نخلستانهای بسیار. (3)معنای لغوی بصره،زمین سخت، سنگلاخ و پر سنگریزه است.نام قدیمی آن منطقه،خریبه،تدمر و مؤتفکه بوده است.به کوفه و بصره،عراقین هم می گفتند.بصره در سال 14 هجری،در زمان عمر بن خطاب

1- 1) -دایره المعارف تشیّع،ج 3،ص 250،عنصر شجاعت،ج 2،ص 194.
2- 2) -حیاه الامام الحسین،ج 3،ص 423،لهوف،ص 116.
3- 3) -دربارۀ بنای بصره و تاریخچه و جغرافیای آن ر.ک:«دایره المعارف تشیع»،ج 3،ص 262 به بعد،عنوان«بصره».