فرهنگ عاشورا صفحه 6

امام سجاد«علیه السلام»نیز پیکر امام را دفن کرد،با انگشت روی قبر پدر نوشت:«هذا قبر الحسین بن علی بن ابی طالب،الّذی قتلوه عطشانا».

از آب هم مضایقه کردند کوفیان خوش داشتند حرمت مهمان کربلا

بودند دیو و دد همه سیراب و می مکید خاتم ز قحط آب،سلیمان کربلا (1)

*** بسیار گریست تا که بی تاب شد،آب خون ریخت ز دیدگان و خوناب شد،آب

از شدّت تشنه کامی ات،ای سقّا آن روز ز شرم روی تو آب شد،آب (2)

*** آب،شرمندۀ ایثار علمدار تو شد که چرا تشنه از او اینهمه بی باک گذشت

بود لب تشنۀ لبهای تو صد رود فرات رود بی تاب،کنار تو عطشناک گذشت

بر تو بستند اگر آب،سوارانِ سراب دشت دریا شد و آب از سر افلاک گذشت (3)

آب،رمز طلب و تشنگی و الگوی عطشهای حیات بخش است و آنان که از آب هم استغنا و بی نیازی نشان می دهند و تشنگی را طالبند،به آب حیات و سیرابی جان می رسند.

به گفتۀ مولانا:

آب کم جو تشنگی آور به دست تا بجوشد آبت از بالا و پست

-فرات،سقایی،عطش،مشک،بستن آب

آتش زدن خیمه ها

از جنایتهای سپاه عمر سعد،آتش زدن خیمه های امام حسین«علیه السلام»و اهل بیت او در روز عاشورا بود.پس از آنکه امام به شهادت رسید،کوفیان به غارت خیمه ها پرداختند،زنها را از خیمه ها بیرون آوردند،سپس خیمه ها را به آتش کشیدند.اهل حرم،گریان و پا برهنه در دشت پراکنده شدند و به اسارت در آمدند. (4)امام سجاد«علیه السلام»در ترسیم آن صحنه فرموده است:به خدا قسم هرگاه به عمه ها و خواهرانم نگاه می کنم،اشک در چشمانم می دود و به

1- 1) -محتشم کاشانی.
2- 2) - سهرابی نژاد.
3- 3) -نصر الله مردانی.
4- 4) -بحار الأنوار،ج 45،ص 58.