فرهنگ عاشورا صفحه 66

در مجلس جشن،با چوب خیزران بر لبهای حسین«علیه السلام»می زد و این اشعار را می خواند:

«لعبت هاشم بالملک...»بنی هاشم با ملک و سلطنت بازی کردند،نه خبری آمده و نه وحیی نازل شده است.اگر از فرزندان احمد انتقام نگیرم،از نسل خندف نیستم.... (1)

-اهل بیت

بوی سیب

در چاووش خوانیهای زائران کربلا می گفتند:«ز تربت شهدا بوی سیب می آید».نیز معروف است کسانی که صبح زود به زیارت کربلا بروند،بوی سیب بهشتی استشمام می کنند.این سخن ریشۀ حدیثی دارد.در بحار الأنوار چنین آمده است:

روزی امام حسن و امام حسین«علیه السلام»به حضور پیامبر رسیدند،در حالی که جبرئیل هم نزد رسول خدا بود.این دو عزیز،جبرئیل را به«دحیۀ کلبی» (2)تشبیه کرده و دور او می چرخیدند.جبرئیل هم چیزی در دست داشت و اشاره می کرد.دیدند که در دست جبرئیل یک سیب،یک گلابی و یک انار است.آنها را به«حسنین»داد.آن دو خوش حال شدند و با شتاب نزد پیامبر دویدند.پیامبر آنها را گرفت و بویید و فرمود:ببرید نزد پدر و مادرتان.آن دو نیز چنان کردند.میوه ها را نخوردند تا آنکه پیامبر«صلی الله علیه و آله»هم نزد آنان رفت و همگی از آنها خوردند،ولی هر چه می خوردند،میوه ها باز باقی بود.تا آنکه پیامبر از دنیا رفت.امام حسین«علیه السلام»نقل می کند که در ایّام حیات مادرمان فاطمه«علیه السلام»تغییری در میوه ها پیش نیامد،تا آنکه فاطمه از دنیا رفت،انار ناپدید شد و سیب و گلابی مانده بود.با شهادت علی«علیه السلام»گلابی هم ناپدید شد و سیب به همان حالت باقی ماند.امام حسن«علیه السلام»مسموم و شهید شد و سیب همچنان باقی بود تا روزی که(در کربلا)آب را به روی ما بستند.من هرگاه تشنه می شدم آن را می بوییدم،سوز عطش من تسکین می یافت.چون تشنگی ام شدّت یافت،بر آن دندان زدم و دیگر یقین به مرگ پیدا کرده بودم.

امام سجاد«علیه السلام»می فرماید:این سخن را پدرم یک ساعت قبل از شهادتش فرمود.چون شهید شد،بوی سیب در قتلگاه به مشام می رسید.دنبال آن گشتیم و اثری از سیب نبود، ولی بوی آن پس از حسین«علیه السلام»باقی بود.قبر حسین را زیارت کردم و دیدم بوی آن سیب