فرهنگ عاشورا صفحه 89

در زمان شهادت فرزند مصطفی«صلی الله علیه و آله»گریه کند یا حالت گریه به خود گیرد و بر مصیبت سبط پیامبر تعزیت گوید،همواره در بهشت خواهد بود.

البته غیر از تباکی در مصیبت ابا عبد اللّه الحسین«علیه السلام»،حالت گریه به خود گرفتن در مناجات و دعا و از خوف خدا نیز مطلوب است و این از نمونه های روانی تأثیر ظاهر در باطن است.رسول خدا«صلی الله علیه و آله»در این زمینه به ابو ذر غفاری فرمود:«یا ابا ذر!من استطاع ان یبکی فلیبک،و من لم یستطع فلیشعر قلبه الحزن و لیتباک،انّ القلب القاسی بعید من اللّه» (1)هر که می تواند گریه کند،پس بگرید و هر که نتواند،پس در دل خویش حزن قرار دهد و تباکی کند،همانا قلب قساوت گرفته،از خداوند دور است.امام صادق«علیه السلام»دربارۀ گریه بر گناه خویش و از خوف خدا می فرماید:«ان لم یجئک البکاء فتباک،فان خرج منک مثل رأس الذّباب فبخّ بخّ» (2)اگر گریه ات نمی آید،خود را به حالت گریه در آور،پس اگر به اندازۀ سر مگسی اشک بیرون آمد،پس مرحبا به تو.

-گریه،عزاداری

تحریفهای عاشورا

نهضت عاشورایی امام حسین«علیه السلام»،با انگیزۀ امر به معروف و نهی از منکر و برای نجات اسلام و مبارزه با طغیان بود.اهداف و آرمانهای مقدّس،چهره های متعالی و درخشان و انگیزه هایی اجتماعی و سیاسی داشت.آن همه تشویق برای گریه بر سید الشهدا و عزاداری برای سیّد مظلومان نیز،برای زنده نگهداشتن این مکتب جهاد و شهادت و حفظ ارزشها بود.متأسّفانه در طول تاریخ،تحریفهایی چه در انگیزه ها و اهداف،چه در چهره های حماسه ساز و چه در برنامه های مربوط به عاشورا انجام شد.

تحریفهای عاشورا،برخی به«محتوا»بر می گردد،برخی به«شکل»و برخی به«افراد».

کتابهایی که به عنوان مقتل نوشته شد و روضه هایی که برای عاشورا گفته و خوانده شد، گاهی چون با انگیزۀ گریاندن مستمعین بود،آمیخته به مطالب ضعیف،غیر مستند و احیانا دروغ گشت.علاقه ای که به چهره های عاشورایی وجود داشت،سبب شد در حوادث آن حماسه،غلوّها و مبالغه هایی نقل شود که غیر عقلی و باور نکردنی است.آمار و ارقام کشته ها و برخی حوادثی که بظاهر غم انگیز و سوزناک بود،بر اصل واقعه افزوده شد.