تأملی در نهضت عاشورا صفحه 152

بسیار خوشحال شدند؛ زیرا از سالها پیش انتظار چنین روزی را میکشیدند. آنها بعد از شهادت امام حسن علیه السلام نامه ی تسلیت و دعوت برای امام حسین علیه السلام فرستاده بود، اما امام قبول نکرده بود. اکنون مجلسی تشکیل داده و تعدادی از رهبران شیعه، از جمله سلیمان بن صرد و... در آن سخنرانی کرده و دعوت از امام را برای آمدن به

عراق مطرح کردند. همه موافق بودند. سلیمان برای تأکید از همه تعهد گرفت که تخلف نکنند و همه تعهد دادند. (7) آن گاه با چند تن از رهبران شیعه، از جمله سلیمان، مسیب بن نجبه، حبیب بن مظاهر، رفاعه بن شداد، عبدالله بن وال، نامه ای به امام نوشته و از آن حضرت دعوت کردندتا به کوفه آید. (8) امام در پاسخ نامه چیزی نفرمود. پس از مدتی نامه های دیگر به طور پی در پی به مکه رسید. از جمله قیس بن مسهر صیدای و حتی خود عبدالله بن وال و عده ای دیگر به مکه آمدند. نامه های دیگری نیز یکی پس از دیگری به دست امام رسید به طوری که اوضاع به گونه ای درآمد (9) که برای امام ممکن نبود تا نسبت به دعوت کنندگان بی توجهی کند.هانی بن هانی، که به مکه آمده بود، درباره ی حضور مردم و حتی بزرگان و آمادگی آنها مطالبی گفت و این تأیید و تأکیدی بر محتوای نامه ها شد.

(1) اخبار الطوال، ص 227.
(2) الفتوح، ج 5، ص 11.
(3) الفتوح، ج 5، ص 17
(4) اخبار الطوال، ص 228.
(5) الکامل فی التاریخ، ج 4، ص 16؛ انساب الاشراف، ج 4، ص 15.
(6) الفتوح، ج 5، ص 37.
(7) تاریخ الطبری، ج 5، ص 260 -261؛ الفتوح، ج 5، ص 46 این جهت به شهرتی بود که آنها در عدم حمایت از علی و فرزندش حسن از خود نشان داده و اینک برای تأکید چنین تعهدی می دادند.
(8) متن نامه در الکامل فی التاریخ، ج 4، ص 20.
(9) الفتوح، ج 5، صص 50، 49.

اعزام مسلم به کوفه

اعزام مسلم به کوفه

اولین اقدام، فرستادن مسلم به کوفه بود. امام او را

مورد خطاب قرار داد و فرمود: و ان رأیت الناس مجتمعین علی بیعتی فعجل لی بالخبر حتی أعمل علی حسب ذلک. (1) اگر دیدی که مردم یکپارچه به بیعت با من تمایل دارند، به سرعت خبر آن را به من برسان تا بر اساس آن من اقدام کنم. مسلم که حدود چهل سال داشته، از میان اهل بیت برای چنین امر مهمی به کوفه فرستاده شد. مورخین گفته اند که مسلم پس از رفتن از مکه به مدینه و از آنجا به سمت عراق، شبانه راه را گم کرد و یک یا هر دو راهنمای او