تأملی در نهضت عاشورا صفحه 292

البته حکومت ها از این که می دیدند قیام امام حسین علیه السلام تلحیل سیاسی نمی شود و از آن نتیجه ای بر ضد برخی از رفتارهای ستمگرانه ی آنها صورت نمی گیرد، خوشحال بودند. حتی حکومت پهلوی در سالهای پیش از انقلاب می کوشید تا به نوعی با برداشت سیاسی از نهضت عاشورا مخالفت کند. به این معنا شاید بتوان گفت که اصرار دولتها در کشاندن نهضت امام حسین علیه السلام به مجالس روضه خوانی و تعزیه گردانی، بی ارتباط با این نکته نبوده است. در عین حال، بانی این قبیل افکار کسانی بودند که در ذی اهل علم بوده و وظیفه ی آنان نظارت بر این افکار و اظهارات بوده است.

(1) بنگرید: رساله ی «راس الحسین» (از ابن تیمیه، چاپ شاه «با استشهاد الحسین» که بخش کربلای تاریخ طبری است) ص 199.
(2) الاثار الباقیه، ص 420.
(3) بحارالانوار، ج 45، ص 95.
(4) بحارالانوار، ج 45، ص 94.

راه های جلوگیری از تحریف در عاشورا

راه های جلوگیری از تحریف در عاشورا

گفتیم که بخشی از تاریخ که با عقائد مردم پیوند می خورد به نوعی مقدس می شود و حالت اسطوره پیدا می کند، به طور طبیعی زمینه ی تحریف دارد. ما اصولا در دین، ملزم هستیم تا در برابر غلو بایستم. ایستادن در برابر غلو، یعنی جلوگیری از ساختن اسطوره های خیالی و دست نایافتنی و غیر عادی. در مسیحیت این غلو در شکل ارائه ی شخصیتی از حضرت عیسی علیه السلام ظهور کرد که او را در خدایی، با خالق هستی شریک کرده

است. حتی از حوارین هم شخصیت شگرفی ساخته است. ما شاهدیم که خداوند مکرر بر بشر بودن انبیاء تکیه دارد؛ در این صورت تکلیف امامان هم روشن است. مبارزه با غلو چیزی است که هر روز باید بر آن تأکید کرد؛ چون همیشه زمینه ی تازه ای برای غلو در دین وجود دارد. مبارزه با غلو باید به صورت یک سنت مستمر در دین مطرح باشد تا دین به تحریف کشیده نشود. لزوم تقویت نگرش ضد غلو در جامعه ی شیعه که به خصوص از این حیث آسیب پذیری خاصی دارد، عاملی مهم در جهت مبارزه با تحریف است.

علاوه بر آن باید روضه خوانان ما اعم از روحانیون و مداحان، تحصیلات عمومی و به ویژه تاریخی متقنی داشته باشند. می دانیم که این قبیل دروغ های تاریخی، به طور معمول از سوی روضه خوانان و مداحان بی سوادی عرضه می شود که با متون تاریخی آشنا نیستند و به روضه خوانی، تنها و تنها از دریچه ی گریاندن مردم