بانک جامع عاشورا صفحه 1006

همچنین به عبدالله بن زبیر فرمود:

«أَتَتْنِی بَیْعَةُ أَرْبَعِینَ أَلْفاً یَحْلِفُونَ لِی بِالطَّلاقِ وَ الْعِتاقِ مِنْ أَهْلِ الْکُوفَةِ; بیعت چهل هزار تن از مردم کوفه که در وفاداری به طلاق و عتاق(3) سوگند خورده اند، به دستم رسیده است».(4)

امام(علیه السلام) در ملاقات با عبدالله بن مطیع ـ هنگامی که از علّت خروج حضرت از مکّه سؤال می کند ـ به صراحت می فرماید:

«إِنَّ أَهْلَ الْکُوفَةِ کَتَبُوا إِلَیَّ یَسْأَلُونَنِی أَنْ أَقْدِمَ عَلَیْهِمْ لِما رَجَوْا مِنْ اِحْیاءِ مَعالِمِ الْحَقِّ وَ اِماتَةِ الْبِدَعِ; مردم کوفه نامه نوشتند و از من خواستند که به سوی آنان بروم، بدان امید که (با تشکیل حکومت اسلامی) نشانه های

پاورقی

1 . رجوع کنید به: تاریخ طبری، ج 4، ص 297 و ارشاد شیخ مفید، ص 418.

2 . معالی السبطین، ج 1، ص 246 و ناسخ التواریخ، ج 2، ص 122.

3 . منظور از سوگند به طلاق و عتاق این بوده است که اگر سوگند خود را شکستند، همسران آنها خود به خود مطلّقه شوند و تمام غلامان آنها آزاد گردند. جمعی از فقهای عامّه عقیده داشتند که این گونه سوگند صحیح است.

4 . تاریخ ابن عساکر (در شرح حال امام حسین(علیه السلام))، ص 194، حدیث 249.

صفحه 258