بانک جامع عاشورا صفحه 1054

خداوند ما را کفایت می کند و بر او توکّل می کنیم و به سوی او باز می گردیم و بازگشت همه به سوی اوست.(1)

خطبه بالا به خوبی نشان می دهد که امام(علیه السلام) در طول دوران حکومت معاویه، و قبل از یزید نیز هرگز خاموش نبود. سکوت را در برابر آن ظالم بیدادگر مجاز

پاورقی

1 . تحف العقول، ص 171-172 و بحارالانوار، ج 97، ص 79.

صفحه 312

نمیشمرد و خطرات سنگین این کار را به جان می خرید!

او پیوسته در بیدار ساختن مردم ـ به خصوص نخبگان امّت ـ تلاش می کرد و همه را برای قیام بر ضدّ آن حکومت غیر اسلامی که در رأس آن بقایای عصر جاهلیت ـ یعنی فرزند ابوسفیان ـ بود فرا می خواند.

لحن امام(علیه السلام) در این خطبه و استدلالات متین و محکم و پرمایه آن حضرت و فصاحت و بلاغتی که در آن به کار رفته، حکایت از این دارد که این فرزند به حقّ علی بن ابی طالب(علیه السلام) با همان منطق کوبنده پدر در برابر ظالمان ایستاده بود و از هر فرصتی بهره می گرفت.

مبادا مردم تدریجاً به آن وضع ناهنجار خو بگیرند و تعلیمات اسلام را فراموش کنند وبه حکومت های فرعونی تن در دهند.

15 ـ توطئه شبانه برای گرفتن بیعت