ظرف ها کوچک است، مردم ساخته نشده اند ولی مردم روز ظهور، فکرشان بلند و از روحیه ای بالا برخوردارند، ساخته شده اند، با نگاه مهدی مهدوی شده اند، مثل مردم اندک، ولی لایقِ زمانِ امام علی(علیه السّلام)که با نگاه حضرت، علوی می شوند، مثل عباس که با نگاه امام حسین(علیه السّلام) مراتب بالای بالا را از معنویّت و بصیرت طی می کند و قدرت حسینی را می بیند.
می بینید که حسین(علیه السّلام) قدرت دارد ولی برای اتمام حجّت و تدریس کمال و معرفت، با دشمن با رأفت عمل می کند.
قدرت جنگیدن، قدرت هلاک کردن دارد، اگر «موتوا» بگوید همگان می میرند، قدرت آبیاری، امّا چه می شود، تشنه مانده است؟ مگر امام حسین(علیه السّلام) از موسای کلیم مقامش پائین تر است:
«...فَقُلنَا اضْرِب بِّعَصَاکَ الْحَجَرَ... »(1)
وقتی تکیه گاه، من باشم یعنی ولیّ با توکّل من کار
1- بقره: 60.