کتابخانه بالقرآن

ناگفته هایی از حقایق عاشورا صفحه 15

صفحه 15

چنان که گذشت، برخی از دانشمندان بزرگ اهل تسنّن، به روش های گوناگون به مخالفت و مبارزه با زنده ماندن روز عاشورا و بقای نام سیّدالشهداء علیه السلام پرداخته اند. آنان به خوبی می دانستند که مسلمانان با شنیدن مقتل و مصیبت ها و بلاهایی که بر فرزند پیامبر صلی اللّه علیه وآله آورده اند، خود به خود حکومت های جور و ظلم را زیر سؤال خواهند برد، پس باید با زنده ماندن این روز مبارزه کرد.

مبارزه آنان گاهی از راه تقوا، گاهی از طریق ایجاد شک در واقعه و قاتل بودن یزید و گاهی روش عرفانی است که بنا بر آن، سیّدالشهداء علیه السلام را شهید و دارای کمال و درجه والایی می دانند که در روز عاشورا بدان دست یافته است و از این رو، عاشورا را روز فرح و شادی باید نامید(!)

اقرار به قاتل بودن یزید و تأیید کار او

گروهی دیگر از علمای اهل سنّت در راستای مبارزه و خاموش نمودن چراغ هدایت، قلم را به گونه ای دیگر چرخانده و پا را فراتر نهاده و به قاتل بودن یزید اعتراف نموده اند. آنان در این شیوه به کار یزید بن معاویه رنگ و لعابی شرعی زده و او را در این جنایت تأیید می کنند(!)

آنان می گویند: حکومت یزید، شرعی بوده و امام حسین علیه السلام بر حکومت شرعی الهی قیام نموده است(!)

به عبارتی دیگر، تکلیف شرعی یزید و یزیدیان این بوده که حضرت را به قتل برسانند و (العیاذ باللّه) قاتلان آن حضرت، به دستور خود پیامبر اکرم صلی اللّه علیه وآله عمل کرده اند(!)

ابن خلدون و ستیزه جویی با شهادت سیّدالشهداء

ابن خلدون مورخ نامی و مشهور، مقدّمه ای بر کتاب تاریخ خود نوشته که با عنوان مقدمه ابن خلدون در محافل علمی معروف است. البته به این کتاب از بُعد خاصّی توجّه کرده اند و شاید بعضی از نویسندگان کشور ما نیز از همان روی برای این کتاب و نویسنده اش احترام می گزارند.