ناگفته هایی از حقایق عاشورا صفحه 70

گفت و گوی سیّدالشهداء با معاویه

سالی معاویه برای انجام حج به حجاز سفر کرد. در جلسه ای که حضرت سیّدالشهداء علیه السلام و دیگر مخالفان جانشینی یزید حضور داشتند، معاویه سخن از شخصیّت یزید و معرفی او به میان آورد.

در این هنگام امام حسین علیه السلام برخاستند و بعد از حمد و ثنای الهی و درود بر پیامبر خدا صلی اللّه علیه وآله فرمودند:

وفهمت ما ذکرته عن یزید،... ترید أن توهم الناس من یزید، کأنّک تصف محجوباً أو تنعت غائباً أو تخبر عمّا کان ممّا احتویته بعلم خاص وقد دلّ یزید من نفسه علی موقع رأیه...;

هر چه درباره معرفی یزید گفتی فهمیدیم، ولی تو می خواهی مردم را به اشتباه بیندازی!

تو چنان از یزید سخن می گویی که گویا مردم از حال او با خبر نیستند و گویا از فردی سخن می گویی که هیچ کس او را ندیده و خبری از او ندارد. و حال آن که یزید کسی است که با اعمال خود، شخصیّتش را به جامعه معرفی کرده است.

امام حسین علیه السلام در ادامه سخن، مفاسد و جرایمی را که یزید به صورت آشکار مرتکب شده بود و بین مردم معروف بود، یادآور شدند و خطاب به معاویه فرمودند:

ودع عنک ما تحاول، فما أغناک أن تلقی اللّه من وزر هذا الخلق بأکثر ممّا أنت لاقیه، فواللّه! ما برحت تقدم باطلاً فی جور وحنقاً فی ظلم، حتّی ملأت الأسقیة، وما بینک وبین الموت إلاّ غمضة، فتقدم علی عمل محفوظ فی یوم مشهود ولات حین مناص;1

دست از این کارها بردار و از هدفی که داری صرف نظر کن; چرا که تو پاسخِ همین اعمالی که تا به حال مرتکب شده ای، نمی توانی بدهی. تو تمام ظلم ها و جورها را انجام داده ای و دیگر بین تو و مرگ فاصله ای جز چشم بر هم زدنی باقی نمانده و به زودی در روز مشاهده اعمال ـ که گریزی از آن نیست ـ پرونده خود را خواهی دید.

معاویه در حالی که هزار سرباز از شام به همراه خود آورده بود و آنان شمشیر به دست در کنار او ایستاده بودند، چاره ای ندید مگر این که به دروغ روی آورد و بگوید: آری این چه شایعه ای است؟ چه کسی گفته که این چهار نفر (حسین بن علی، عبدالرحمان بن ابی بکر، عبداللّه بن عمر و عبداللّه بن زبیر) با یزید بیعت نکرده اند؟ این بزرگان همگی بیعت کرده اند و مردم دروغ و شایعه می بافند و گمان می کنند که این افراد با یزید بیعت نکرده اند.