ناگفته هایی از حقایق عاشورا صفحه 84

عبداللّه بن عمر، با تو همراه می شود و فقط رهایش نکن.

عبداللّه بن زبیر را هر جا یافتی تکه تکه کن، حکایت او با تو مثل شیر و گلّه و مثال رویارویی او با تو مثل گرگ و سگ است.

امّا حسین را همان طور که می شناسی او از رسول خدا صلی اللّه علیه وآله بهره برده است و به ناچار با اهل عراق همراه می شود و به سوی آنان از مدینه خارج می شود و همان اهل عراق او را تنها می گذارند و از بین می برند.1

پس خلاصه وصیّت معاویه این است که کاری با حسین نداشته باش، عبداللّه بن زبیر را تکه تکه کن، با عبداللّه بن عمر مدارا کن و با پول و یا با احترام و گفتن القاب و اوصاف او را بخر.

گفتنی است که بنا بر منابع معتبر آن گاه که عبداللّه بن عمر سیّدالشهداء علیه السلام را ـ به قول خودش ـ نصیحت کرد، به آن حضرت گفت:

لا تخرج! فإنّ رسول اللّه صلی اللّه علیه وآله خیّره اللّه بین الدنیا والآخرة، فاختار الآخرة وإنّک بضعة منه...;2

تو از روش جدّت که آخرت را بر دنیا ترجیح داد، پیروی کن... .

در طول تاریخ مواردی این چنینی فراوان بوده است. بعضی با چهره ای مقدّس نما، موجب گم راهی و غلط اندازی شده اند; نباید با ظاهربینی فریب این افراد را خورد و باید واقعیّت و حقیقت را یافت.

چنان که گذشت:

ـ دعوت مردم کوفه از سیّدالشهداء علیه السلام در زمان خود معاویه...;