- اَلاِْهْداءِ 1
- مقدمه 1
- متن تأييديه فقيه اهلبيت حضرت آية اللّه حاج سيدمرتضي خاتمي درخصوص 1
- معنــاي لغــوي و اصطــلاحي معــــاد 3
- جهان پـس از مـرگ و پـايـان كشمكشها 3
- شأن نزول 4
- امكانواثباتمعادازراهتوجّهدادنبهآفرينشآغازينانسان 7
- شـــــأن نــــزول 8
- به پـرتـوي از قـدرت خــدا بر فـراز ســرتان بنگــريد 11
- تصويرسازي زيباي قرآنكريم دربارهمعاد 21
- پرتوي از شاهكار خدا در آفرينش 23
- پندارشركگرايان دربارهمعاد و روشنگريقرآن 28
- چرا انكار معاد؟ 32
- تفكر برانگيزترين دليل در امكان معاد 33
- مــردگان را اين گــونه زنده ميسازيم 38
- معاد و قصه اصحاب كهف 44
- از ورقگرداني ليل و نهـار انديشه كن! 47
- و آنگاه... 49
- سـه ديدگاه 51
- معاد در عالم جنين 56
- دلايل معــاد در عــالم گيـاه 64
- معاد و دو پرسش تفكرانگيز و هدايتبخش 66
- دلايل معاد 70
- امكان معاد ازطريق اثباتآفرينشنوزاد 72
- امكانمعادازطريقاثباتوفات 74
- امكانمعادازطريقاثباتحيات دراراضيموات 78
- امكان معاد از طريق اثبات پيدايش آب 83
- امكـان معـاد از طـريق اثبـات پيـدايش آتش 86
- دلايـل هفتگـانه براي امكان معاد (2) 91
- روز آشكارشدن بازندگي و زيانكاري جبرانناپذير 94
- از آن خبر بزرگ ميپرسند؟ 97
- چگــونگي آفرينش جديد در قيامت 100
- آيابدنها و استخوانهايپوسيده دگرباربهپاميخيزند؟ 103
- شأن نزول 103
- دوزخيان تيره‌بخت 104
- معاد تجليگاه ارزشهـاي واقعـــي 106
- «كتابنامه» 108
دوزخيان تيره‌بخت
در آيات پيش، در مورد نويدها و هشدارها و زنده شدن مردگان در آستانه رستاخيز سخن رفت، اينك در اين آيات به ترسيم پندار و گفتار انكارگران رستاخيز پــرداخته و با روشن‌ترين سخــن به پــاسخ آنـان مي‌پردازد.
در آيه مورد بحث، در مورد ترديدافكني آنان مي‌فرمايد:
اين انســان كفــرگــرا مي‌گويد: آيا هنگــامي كه اين جهــان را بدرود گفتم، دگــربــاره زنده مــي‌شــوم و ســر از خــاك بـرمـي‌آورم؟!
اين پرسش، در حقيقت تمسخر است نه سؤال و بدينوسيله زنده‌شدن مردگان در
(120) «»
آستــانه رستــاخيز را انكــار نمــوده و به بـــاد استهـزا مي‌گيـرد.
اَوَ لا يَذْكُرُ الاِْنْسانُ اَنّا خَلَقْناهُ مِنْ قَبْلُ وَ لَمْ يَكُ شَيْئا.(1)
[آيا او بي آنكه بينديشد چنين مي‌گويد؟] و آيا [اين] انسان به خاطر نمي‌آورد كه مــا پيش از ايــن او را آفـريديم در حــالي كه هيــچ چيزي نبــود؟
در آيــه مــورد بحث، در پـــاسخ اين پنــدار مي‌فــرمـــايـد:
اَوَ لا يَــذْكُــــرُ الاِْنْســـانُ اَنّا خَلَقْنــاهُ مِـنْ قَبْــلُ
آيــا ايــن انســان نمي‌انديشد و به ياد نمي‌آورد كه ما او را هنگامي كه چيزي نبــــود لبـــاس هستـــــي پـــوشـــانـــديــم و آفـــــريــديــم!
1- 67 / مريم .