رفاقت و دوستی از دیدگاه قرآن و روایات صفحه 70

همه ما درك مي‌كنيم كه اجتماع دوستان در يك خانه و بر سر يك سفره بودن در

روش‌هاي تثبيت دوستي (119)

برانگيختن روح دوستي و نزديكي ميان آن‌ها از چه اهميت فوق‌العاده‌اي برخوردار است. اينان از چنين مجالسي برنمي‌گردند جز اين كه در بازگشت دل‌هايشان از محبت لبريــز و نفوسشان سرشار از مودّت نسبت به يكديگر است و همگي شكرگزار و ثناگوي دوستــي هستند كه آن‌ها را مورد لطــف قرارداده و مشمول فضل و احسان خــود ساخته اســت و در نتيجــه بر محبــت و مـودت خويش نسبــت به او مي‌افزايند .

از اين رو روايات بسياري از اهل‌بيت عليهم‌السلام در تشويق و ترغيب بر اطعام دوستان وارد شده است تا منافع بسيار آن در دنيا و پاداش بزرگ آن در آخرت عايد آنــان گـردد.

امير مؤمنان عليه‌السلام فرموده است: اگر يك صاع (سه كيلوگرم) طعام فراهم سازم و بــرادران ديني خود را بر گرد آن جمــع كنم نزد من محبوب‌تر است از اين كه بنده‌اي آزاد كنم» .(1)

(120) رفاقت و دوستي

از ابي‌بصير نقل شده كه گفته است: سخن از اصحاب ما (برادران مذهبي) به ميان آمد، گفتم: من ناهار و شام نمي‌خورم مگر آن كه دو يا سه تن يا كمتر يا بيشتر از برادران در كنارم باشند. ابي عبداللّه عليه‌السلام فرمود: «احسان آن‌ها بر تو بزرگ‌تر از احسان تو بر آن‌هاست». عرض كردم: فدايت شوم، اين چگونه است و حال آن كه من به آن‌ها طعام مي‌خورانم و مالم را براي آن‌ها خرج مي‌كنم و خانواده و خدمتكارانم به آن‌ها خدمت مي‌كنند؟، فرمود: «وقتي آن‌ها بر تو داخل مي‌شوند رزق فراواني را بر تو وارد مي‌كننــد و زمانــي كه خارج مي‌شونـد با مغفـرت و آمرزش الهي بيرون مي‌روند» .(1)

روش‌هاي تثبيت دوستي (121)

به اسحاق فرمود: آيا برادران ديني تو به خانه‌ات وارد مي‌شوند و از طعامت مي‌خورند و از آشاميدني‌هايت مي‌نوشند و پا بر فرش تو مي‌نهند؟ عرض كردم: آري، فرمود: «بدان آن‌ها از خانه‌ات بيرون نمي‌روند جز اين كه بر تو فضيلت دارند». اسحاق گفــت: اي آقاي من، آن‌ها به خانه‌ام وارد مي‌شوند و طعامم را مي‌خورند و بر روي فرش من مي‌نشيننــد با اين همه از خانــه‌ام بيــرون مي‌روند در حالي كه بر مــن فضيلت دارند؟ فرمود: «آري آنـان روزي خـود را خـورده‌انـد و گنــاهــان تو و عـائلــه‌ات را از خــانه بيــرون بـرده‌اند».